donderdag 31 december 2015

Een eindejaarstheo

Mijn plan was om Timo te voorzien van een nieuwe outfit om kerst te vieren. Naaien primeert godzijdank niet boven gezellige uitjes (Het Zesde Metaal op Zebrawoods! Mossels met frietjes bij de mama!), en in deze eindejaarsperiode valt er genoeg te vieren, dus het kersthemd werd gerescheduled tot een nieuwjaarshemd.

Mijn beperkte naaitijd indachtig ging ik voor een simpel (herhaal: simpel) hemdje. Paspel  op het voorpand langs de knoopsgaten? Geen paspel op het voorpand langs de knoopsgaten. Borstzakje met paspel? Geen borstzakje met paspel. Borstzakje? Geen borstzakje tout court. Paspel aan de rugpas? Geen paspel aan de rugpas. Exit paspel. Herhaal: simpel.

Een contrasterend stofje dan? Geen contrasterend stofje. Zelfs niet aan de mouwsplit? Zelfs niet aan de mouwsplit. Brainwash yourself. Herhaal: simpel.

En een siersteek aan de rugpas, mag dat? Wel ja, dat mag. In een contrasterend garen? Nee, dat niet. Gebroken wit, want ik houd het simpel. Herhaal: simpel. Maar eh... *kleine kortsluiting in de hersenen* ooooh, siersteek! Siersteek aan de schouders? Mobajaat, siersteek aan de schouders!

[Dit is zo ongeveer het moment waarop ik licht extatisch werd.]
Simpel? Jajajaja, ik kan het hoor, simpel. Maar detailtjes, ooooh! Mooooi! En nu, en nu, en nu... nu wil ik nog een siersteekje! Misschien langs het voorpand af, waar de knopen aangezet worden. Oeh jajajajaja, dat wordt goed! Zo subtiel, je ziet het enkel piepen boven en onderaan. Moooooi! Oooh, en als klap op de vuurpijl, als ode aan Theo, een sierkruisje, op het kraaghoekje!

BAM! 't Is klaar. En je kunt wel zeggen dat ik er trots op ben.

Feest in stijl!


Er rest mij enkel nog jullie een fijn einde te wensen, en een heel mooi begin. Laat 2016 sprankelen!

Patroon: Theo van Zonen09
Stof: Uit de stoffenkast
Knopen: Veritas

woensdag 16 december 2015

Als ze er geen pap van lust

Amélie is ondertussen de zes maanden gepasseerd. 9,60 kg en 72 cm wist Kind & Gezin ons vandaag te vertellen. Die lengte en dat gewicht, dat was tot voor kort enkel en alleen de verdienste van de dochter en mijzelf. Ik ben ervan overtuigd dat ze het beste kreeg, en daar houden we ook nog niet meteen mee op. Maar de volgende stap dient zich wel aan: groentepap.

Sinds twee weken zijn we aan het oefenen, maar Amélie is nog niet overtuigd. Vandaag wilde ze voor het eerst happen, da's goed. Tot nog toe hield ze de lippen stijf op elkaar. Als er dan toch wat pap in haar mondje terechtkwam, wilde ze niet slikken. Mond halfopen, tong halfstok, met wat pap dat aan het gehemelte plakt. Na een tijdje was de pap zo verdund dat ze toch wat binnenkreeg. De rest smost ze in stijl.


Alzo komt wortelpap voornamelijk op de oranje slab terecht, en broccolipap op de groene. De blauwe zijn uiteraard multi-inzetbaar wegens niet combineerbaar met een eetkleur.

Het werkt verzachtend, mooie slabben. Toch voor mij.


Slab: overgetekend van een andere
Stof: achterkant oude handdoeken
 katoen van Soft Cactus

Een Charlie

Omdat een toffe dag en een toffe trui niet altijd hoeft te betekenen dat je er volledig zin in hebt.
Maar omdat het toch toffe foto's zijn.


     




Patroon: Charlie  van Zonen09
Stof: Crocodiles by poppy (Den Engel in Menen)

vrijdag 11 december 2015

Een Wolf

Begin deze maand maakte ik een pyjama. Wolf had ik al eventjes in mijn bezit, maar ik twijfelde over welke versie ik zou durven maken. Een gekochte onesie deed blijken dat een aan-elkaarpyjama mijn kleuter prima bevalt, dus ging ik ook voor de jumpsuit. Hashtag tèsnekeerèwadanders.

Mijn eerste plan om mijn model te fotograferen bij het ontdekken van de sintgeschenkjes viel in het water. Letterlijk. Een iets te enthousiaste ochtendplas zorgde ervoor dat ik Timo fotografeerde in ondergoed. Zijn verwonderde blik en zijn pretoogjes waren er gelukkig niet minder om.

Qua kinderplezier kan de maand december wel tellen, en op woensdagnamiddag bood het versieren van de kerstboom een nieuwe kans.

Qua maat valt de pyjama heel goed, en de iets slankere fit doet het kledingstuk goed. Ik heb een stofje uit mijn stoffenkast gevist waar ik eigenlijk niet goed van wist wat ermee aan te vangen. Toen ik de pyjama ineen aan het naaien was, kwam de liefde wél. Mij vallen vooral de oker met rode pluimpjes op, en daarom heb ik besloten mijn boordstof ook af te wisselen. Één mouw- en één pijpboord rood, de andere oker. Mijn driejarige knaap vroeg zich af of dit wel kon. Ja hoor. Halsje ook oker trouwens, en capehouders rood.

Die cape, da’s een echte hit. Voor de nuttigheid hoef je het echt niet te doen, maar de funfactor is zo geweldig hoog! Als je wil scoren bij je kind, je weet wat te doen. Punten voor slapen als een held. De cape is sterretjessweat, binnenin streelzacht. Voeren vond ik zonde, al hoop ik nu wel dat mijn drukknopen het een eindje uithouden. Ik verstevigde zo goed en zo kwaad als ik kon.

Ziehier het resultaat:



Zie je de vallende bal? Mijn zoon kan onbreekbare ballen doen breken. 't Zal met die cape te maken hebben.



"Spinneweblichtjes" en een zetel,en Timo waant zich op de catwalk.

Even uittesten of je met die cape kunt vliegen...

Denk Jungleboek, en Mowgli die het mensenmeisje ziet. Opgetrokken neusje, scheef mondje. Zo!


Stof: Lillestoff (uit de kast)
Patroon: Wolf (Zonen09)

woensdag 2 december 2015

Babybjörnrelaxhoes 2.0

Mijn schoonbroer en -zus mochten gisteren hun tweede zoontje in hun armen sluiten.
Hij kan alvast in stijl relaxen!


Ik maakte een Babybjörnhoes, zoals ik al eens eerder deed.
Ondertussen heb ik gemerkt dat het zadelgedeelte gerust wat dieper mocht - of ligt dat vooral aan mijn dochters dikke billetjes? - en ik paste mijn zelfgetekende patroon wat aan. Wat ik efficiëntie dacht te kunnen noemen, bleek eerder zelden goede haast en spoed; mijn reeds geknipte rugpand diende onderaan voorzien te worden van een extra driehoekje voor wat meer rugruimte.


Omdat ik dat driehoekje in de punt niet superproper genaaid kreeg, heb ik een tweede hoes gemaakt. Het probleem is verholpen en ziet er wat eleganter uit.

 De hoes is omkeerbaar, en deze dame vindt het wel chill genoeg om dat eens te laten zien.
                     

Dat de oogjes van jullie zoontje ook zo mogen schitteren!


Patroon: zelf getekend
Geometrische stof: Lily Balou - Star Black bij Mon depot
Zwarte gabardine: Artevelde Stoffen, Gent

vrijdag 27 november 2015

Een tas



75 cm vilt, twee ritsen en wat gepriegel later stel ik u voor: mijn dochters eerste handtas.



Het patroon is ingenieus en toch zo simpel. Feitelijk gaat het gewoon om een lap stof die je dichtritst. Zip!

Yoke Overeem is de dame die het patroon ter beschikking stelt. Ze haalde de mosterd bij Josh Jakus. Zeker de moeite om die ontwerper eens op te zoeken, want die maakt zalige dingen.

Onze kleine dame zal er uiteraard niet zelf mee rondparaderen; het wordt haar heen-en-weertasje voor de crèche. Niemand gaat in meer stijl dan zij haar bekotste en ondergekakte kleertjes mee naar huis nemen. Punten voor prinsessengevoel!

Zo'n zwarte tas mag dan wel klassevol zijn, voor Amélie mag er gerust een frivool kantje aan. Enter breiwol, en veel geduld.



Overigens, voor wie dacht dat deze tas makkelijk zelf blijft staan, eh neen. De mijne toch niet. Ik  deed zowaar van foefelare om de foto's te nemen (no way Jozefien, foefelen, jij?).


Gelukkig hangen wij het tasje gewoon aan een haak aan de muur, en daar is dat handvat dan weer heel praktisch voor.

Geslaagd dus, al zou ik hem zelf als handtas niet willen gebruiken. Hij blijft niet staan, het handvat is best groot en daardoor naar mijn smaak onveilig, je kunt hem niet over je schouder zwieren... Maar bon, ik ben dan ook een moeilijke als het over handtassen gaat. Handigheid voor alles! Wat iedereen bijvoorbeeld in al die clutches ziet, is mij dan ook een raadsel. Ik zou dat... verloren leggen.

Wie echter het ultieme argument wil om er toch aan te beginnen: 't is ideaal om een fleske mee te nemen.


Gratis (!) patroon: Tas (naar ontwerp van Josh Jakus), uitgetekend door Yoke Overeem, terug te vinden in de Facebookgroep Handwerk
Vilt: Arteveldestoffen, Vrijdagsmarkt Gent
IJzeren ritsen: De Gouden Schaar, Ledeberg

maandag 16 november 2015

Billie met blote billetjes

Vooraleer Billie de kast in ging, werd die nog even overgenomen op een hondjestricot die ik op een Stoffenspektakel kocht. Met de stoflengte die nog overbleef, rimpelde ik een rokje. Niet te fel, een cm of 80 op een T-shirtomtrek van pakweg 50 cm, want het kind ligt er toch heel de dag op. Ik zou zo'n serieuze pak stof in mijn middel ook niet apprecieren.

Billetjes om in te bijten, zeg ik u!

De enveloppehals en mouwboorden kregen hetzelfde tricootje, en ik maakte er ook een kleine strikjesbroche mee. Meisjesaccessoires, ik kan het zowaar appreciëren!

De stofkeuze vind ik niet zo geslaagd. Ze ziet er direct een pak ouder uit, en uiteráárd willen we dat niet. Maar kijk, ze zal het toch dragen, en tegen dat ze eruit gegroeid is, tjah, dan is ze weer wat ouder zeker...

Patroon: Billie van Zonen09, met een aangerimpeld rokje
 Stof: Stoffenspektakel

zondag 1 november 2015

Billie is ook een meisjesnaam.

Hopen kleren had dat babymeisje van me.
Groeien en dikken doet dat babymeisje van me.

Die combinatie zorgde ervoor dat ik deze week de nood zag om een eerste kledingstuk voor haar te naaien. Met leggings komt ze nog een heel eind (enfin, dat dacht ik toch tot deze morgen, toen ze bijna uit een jegging plofte), maar een T-shirtje zou het in ieder geval worden.

Billie, de jongste 09-Zoon, had ik mij aangeschaft zodra ik kon, maar tot nu toe bleef die onaangeraakt in de kast. Naast het feit dat tijd en energie ontbrak, had ik ook een soort van Billievrees. En dan nog van de domste soort.


Want nee, voor tricot heb ik nooit schrik gehad. Ik behoor tot het lover-kamp. T-shirtjes maken doe ik met mijn vingers in de neus. Maar dat patroon openplooien, worstelen om over te tekenen, en -bovenal- het opnieuw opplooien en het in het hoesje terugproppen, daar kreeg ik koud zweet van.

Volledig onterecht trouwens, 't is een eitje. En veel minder eng dan het lijkt.
Een keer je het patroon vast hebt, wijst alles overigens zichzelf uit.

Mijn kleine is een uit de kluiten gewassen viermaander. Ik meende een maatje 74 nodig te hebben. Het patroon start vanaf maat 80, maar aangezien er ook small-maten inbegrepen zijn, en een small-maat betekent dat die een verlengde kleinere maat is, kan een 80 small evengoed doorgaan voor een 74 long. Uittekenen dus!

Ik had al horen waaien dat de mouwen smal uitvallen. Babyarmpjes door mouwen wringen is zowat het lastigste gegeven in heel het baby-aankleedproces, dus heb ik die mouwen een heel stuk verbreed (van 11 naar 14,5 cm onderaan). Aan de rest van het patroon werd niet geraakt.







De lengte van een maatje 80 kan mijn dame al verdragen aan haar romp. In verhouding zijn de mouwen wel een stuk te lang (of mijn kind heeft korte armpjes, dat kan ook). Voor de rest weinig aan te merken op Billie. De enveloppehals werd heel handig bevonden, het babyhoofdje moest niet afzien.

Met een haaraccessoire is het unisex T-shirtje opeens speciaal voor kleine dametjes gemaakt. Voilà, ons Billie is helemaal meisjesproof.

Patroon: Billie van Zonen09
Stof: Stoffenspektakelrestjes (da's een groot voordeel, zo kleine kleertjes naaien)

(*) dat kleine dametje van me grijpt tegenwoordig naar speeltjes, en begint erop te zabberen. Zo was ze gisterennacht het lichtgevend schildpadje aan het muilen. Uiteraard wou ik dat haar dat overdag laten overdoen om dat op de gevoelige plaat vast te leggen, en -even uiteraard- lukt het dan niet meer.

woensdag 14 oktober 2015

Waardevolle kussens

Vorige week heb ik nog eens genaaid. 't Was een eeuwigheid geleden, en dat heeft alles te maken met terug gaan werken en een niet-doorslapende dochter. Serieus, ik ben kapot tegen 19 uur, en slaap gegarandeerd om 20.30 uur. In de zetel weliswaar, want zo vroeg kun je toch nog niet in bed gaan liggen hé.

Hoeveel fijne ideeën ik ook heb, van uitvoeren komt er niet veel in huis.
Behalve dan als je tegen een deadline aan werkt. Voor een cadeautje. Daags - eigenlijk avonds - voor de deadline was ik nog naarstig aan het stikken, en man toch, het heeft mij deugd gedaan.
'k Vind het ook mooi geworden trouwens.


Kussens met paspel en rits. In de snelte nachtelijk gefotografeerd, want ik had écht geen tijd meer om deftige foto's te maken.

De trouwers waren content.
Het motiefje werd goedgekeurd, en daar ben ik heel blij om, want de bruid is nogal kritisch. Goed kritisch, want daarom kozen we haar ook als architect. De stof is een stevige katoen van Lily Balou, gevonden bij Mon Depot. Een extra vermelding voor de uitstekende service, want met mijn warhoofd was ik vergeten dat een kussen twee panden nodig heeft (tjah), en had ik dus maar de helft besteld van wat ik nodig had. Mits een mailtje was mijn nieuwe bestelling twee uur na aankoop al op de post. Dank je, Katelijne!

Het geld van de vrienden werd verzameld en in hartjes geplooid.De hartjes werden in de binnenkussens gestopt, en de binnenkussens werden terug dichtgenaaid.
Een béétje moeite moeten doen voor uwen cadeau, dat kan geen kwaad hé. En zo komen we tot bij de titel van mijn  blogbericht.

En, Veerle en Jeroen, mocht het ooit nodig zijn het in gedachten te houden: every cloud has his silver lining. And your pillows have a golden one.



Overigens, gewoon zijn om 's nachts niet veel te slapen heeft ook zijn voordelen, zo merkte ik op het feest. Dank je voor de mooie avond!


Stof: Lily Balou - Star Black bij Mon depot
Paspel: zelfgemaakt uit goudkleurig lint (Veritas). Mijn naaimachine wilde trouwens geen vriendjes zijn met de gladde stof, maar papier tussenstikken weerhield me van een zenuwinzinking.
Rits: De gouden schaar in Ledeberg

vrijdag 9 oktober 2015

Timo's taal #4


De laatste Timo's taal dateert al van eind juli. En het is niet dat het kind ondertussen gezwegen heeft. Een bloemlezing van mooie kinderuitspraken:





Een kakaschoonmaker. (een wc-borstel)


“Vechtersgaatjes, om de muggen tegen te houden” zo verduidelijkt hij. (een muggenzift)

Een muggenjagertje. (zo’n stopcontactdingetje zodat we ’s nachts wat gevrijwaard blijven van die vervelende insecten. Geef toe, muggenjagertje is een betere omschrijving.)

Moddderboontjes. (Verse boontjes die niet vers meer zijn. Tjah.)

Ik heef maar twee handjes. (wanneer hij de vaatwas vulde)

Ja hoor. Nee hoor. Ik wel hoor. (en op de meest onlogische manieren sluit hij nog een pak zinnen af met ‘hoor’).

Gaan we eens piepen? (woordenschat van de juf)

Èèèh, jij bent misschien kaka (toen hij een discussie aan het verliezen was. Toegegeven, ik stond even met mijn mond vol tanden)

Mag ik een grote rozijn? (een dadel)

“Timo, eet eerst je boterham op.” “Poem poem poem poem poem.” 

“Moest jij niet met mij spelen?” (trots was ik, toen ik deze hoorde, want je moet toch wel al wat taalinzicht hebben om zo een zin te kunnen bouwen. Lastig was ik ook, want superbeleefd is het wel niet.)

Slaapwel mammie. (mammie, serieus?)

Dat wordt smullen!

woensdag 16 september 2015

Zoete dromen op een ander



Het is zover. Eergisteren dacht ik dat alles volledig chill was, ik kon het wel aan. Gisteren begon de nerveuze kriebel. Vandaag was ik ervan overtuigd dat ik het allemaal niet geregeld zal krijgen, en morgen, morgen zal ik toch een beetje huilen, dat staat vast. Mijn vijftien weken moederschapsrust zitten erop, en morgen mag ik terug gaan werken. Met plezier, dat zeker, en met schrik, dat ook. Maar ons meisje mag naar een geweldige, liefdevolle plek, en het doet gigantisch veel deugd om dat op voorhand te weten. Wat dat betreft ben ik volledig zen.

En in de crèche mag Amélietje van haar mama dromen in een zelfgemaakte slaapzak. Ik maakte gebruik van het Luapatroon van Straightgrain. Ik maakte de medium, maar moest die vijf cm inkorten wegens stofgebrek. (Serieus, stofgebrek, mijn echtgenoot zou het moeten lezen, die lacht zich een breuk). 

De slaapzak is gevoerd met een luxueus stofje dat al lang in de kast ligt. Hemdenmateriaal voor die lachende echtgenoot, maar ik durf het nog niet. Omdat het ook maar triest is dat die stof onaangeroerd blijft liggen, mag ze dus al dienen om Amélie te omarmen terwijl ze slaapt. ’t Is een beetje overkill, superzacht en een beetje glanzend, maar kijk, ons kind kan er maar deugd van hebben. De buitenstof vind ik ook geweldig mooi, maar dan kinderniveau-mooi. ’t Is er eentje van Robert Kaufmann, en die lag ook al even te wachten in de kast. Ik ging er twee jaar geleden een verkleinkussen voor de Tripp Trapp van maken. Nou, nee dus. De match tussen de visjes en het golfje in het patroon vind ik wel geweldig. Je ziet, stof op voorhand kopen, dat komt goed hoor.
Een tussenlaagje wattine maakt de slaapzak heerlijk knuffelig.

Droom zacht, lieve schat!


 



Stof: Pet Park - Robert Kaufman // een naamloze schat uit de kast
Patroon: Lua Slaapzak van Straightgrain