woensdag 20 augustus 2014

Lange Theo

Na het behoorlijk geslaagde, maar helaas wat krappe zomerhemdje, heb ik me gewaagd aan een grotere Theo met lange mouwen. Want vooruitziend als ik ben*, had ik wel al in het snotje dat het weer wat minder zou worden.

Pythagoras zou vast enthousiast zijn, want de voor het patroon zo typerende driehoekjes werden in het kledingstuk verwerkt. Opzienbarend, hoe zo'n details je hemdje het cachet geven als ware het kwam het uit de winkel.
De accentstof (de blauwe Toddler Ivy) komt uit hetzelfde kleurenpalet als de hoofdstof (Granny's Tiles). Een veilige keuze, maar een prachtige match. Dank u Soft Cactus!

Ik gebruikte de donkerblauwe stof met kleine bloempjes ook om een paspeltje te maken. In dit hemdje zit dus fluogroene metserskoord verwerkt. Volgens de echtgenoot was er ook witte, "maar ja, dat was een rol van 100 meter!". Alsof ik dat niet zou opkrijgen. Volgens mij beseft hij nog niet helemaal hoe groot de passie hier geworden is. Maar misschien begint het hem wel te dagen, want op de de fluogroene rol zit er immers 50 meter.

Omdat dit beestje een ongeduldige aard heeft**, foto's zonder model:










* Ten eerste ben ik helemaal niet vooruitziend, maar doe ik gewoon lang over een project, en ten tweede hoef je natuurlijk geen helderziende te zijn om te weten dat het op het einde van de zomer wel eens wat frisser zou kunnen worden. Tot zover mijn zelfrelativering.

** Helaas ben ik dat wel, ongeduldig.


Patroon: Theo (Zonen09)
Stof: Soft Cactus (markt in Maastricht)
Knopen: Veritas

maandag 18 augustus 2014

Lanceer eens een nieuwe hype

Vind je de schoenovertrekken superfancy (vast!), heb je interesse om een doktersoutfit te knutselen en horen deze bacterieremmers daar bij (vanzelfsprekend!) of haat je het om je huis te dweilen na bezoek met modderpoten (vanzelfsprekend!)?

Zoek dan je stofje uit. Eén kant hoort plastiekerig te zijn, en de andere bij voorkeur gewone stof. De vuiligheid dringt zo niet door je sloef, en je modeaccessoire heeft effectief zin. Yes!
Een waterdichte matrasbeschermer is ideaal.
Knip daar rechthoeken uit. Ik geloof dat ik 38 op 30 nam, maar eigenlijk komt dat niet zo nauw.
Knip de hoeken af. Vijf op vijf leek mij een goede maat.
Maak een tunneltje van een tweetal centimeter door de randen om te stikken. Daar schuif je met een veiligheidsspeld een elastiek door die je heel hard aantrekt.
Interessante tip (die ik pas na 7 paar sloefen ontdekte) om duimkrampen te vermijden: plooi de randen om met de gewone stof op elkaar. Plastiek op plastiek doet niet goed schuiven, zeker niet na een hoekje of twee.

En nú ben ik wel eens benieuwd hoeveel versies ik nog zal zien. Een nieuwe hype is gelanceerd!

zondag 17 augustus 2014

Vuile schoenen? Geen probleem!

Herinneren jullie je nog dat ik tijd stal?
De geknipte lapjes die toen te zien waren, zijn ondertussen al een tijdje verwerkt tot schoenovertrekken voor in de crèche.
Morgen mag onze zoon er terug ravotten, dus de foto mag nu op het wereldwijde web gezwierd worden.

Mama's kunnen probleemloos in de regen dansen vooraleer hun ukje af te zetten of op te halen:
Papa's - en mama's met grote voeten - mogen dat uiteraard ook. De grote sloefen bevinden zich al op de crèche en werden niet gefotografeerd. Niet erg, want zo heel anders dan de vrouwensloefen zien die er niet uit.

Laat die regen maar komen!

maandag 11 augustus 2014

Mijn eerste jurk

Er was eens... mijn eerste jurk.
Het is te zeggen: dit stukje gaat over de jurk waar ik het langst geleden aan begonnen ben.
Door mijn katoenvrees (waar ik hier al over vertelde) en enkele moeilijk te overkomen obstakels heeft er lange tijd een hoopje jurk in de kast gelegen.

Vooruitziend als ik ben*, sloeg ik in december al aan het overtekenen. De nauwsluitende bloemenjurk uit het Grote Naaiboek, dat leek me wel wat. 
Ik had een heel mooi stofje op de kop kunnen tikken, mooie print, lichte stretch, heerlijke kwaliteit.
Lapje aaien, even slikken, en dan meedogenloos de schaar erin. En stilletjes hopen dat alles goed komt.

Wel, het ging goed. Een rits, en een blinde dan nog wel! Die dan ook behoorlijk blind van onder de machine vandaan kwam *fjoewie*.
De pasvorm was niet slecht als basis, maar zoals een nauwsluitende bloemenjurk dat vereist, kwamen er nog wat speldjes aan te pas voor een verdere optimalisatie.

Daar stond ik dan, in december, blootvoets in een parochiezaaltje, met een hoop speldjes ter hoogte van mijn boezem en in mijn zij. En toen, de horror: het stofje bleek doorschijnend!
Ai nee! Het woord 'beleg' jaagde mij al schrik aan, maar 'voering', daarop blokkeerde ik. Te denken dat ik die voering óók nog eens aan mijn lijf zou moeten aanpassen.
Het model werd vervloekt - "nauwaansluitend, Jozefien, werkelijk? Als eerste jurkje? In katoen???" Ik kon me wel voor het hoofd slaan.
Tot het Stoffenspektakel kon ik me verschuilen achter het argument dat ik geen voering had.
Maar ook daarna bleef het doorschijnende jurkje onaangeroerd in de kast liggen. In een zwarte zak, zo hoefde ik het niet aan te zien.

Begin deze maand ging de alarmbel af. Zou het einde-van-de-zomergevoel er iets mee te maken hebben? Ik aaide mijn jurkje en ging ik aan de slag.
Voering knippen die aan het beleg past? Uitproberen maar! Teken teken teken, knip knip knip, stik stik stik.
Ahja, voering aan een blinde rits stikken, hupsakee. Been there, done that (in december, weet u nog). Stukjes rits werden net iets té blind gestikt, waar de rits op blokkeerde.
Tornen, en opnieuw! En nog eens tornen, en opnieuw, en... euh, repeat. Ik vertel heus niet hoeveel ik getornd heb aan die rits.
Maar bon, 't zag er goed uit. Afwerking in zicht, kleedje bijna draagbaar?!

Ja tarara... Mijn halsafwerking was best goed gelukt ,maar aan de armen liep het helemaal fout. Ik kan niet zeggen wát er allemaal aan scheelde, maar het komt erop neer dat de jurk er ok uitzag zolang ik mijn armen niet omhoog deed.

Op de deadline - een familiefeestje - heb ik het ding aangehad. Met name in een gehandicaptentoilet, met mijn schoonmoeder en haar drie zussen samen in dat kot. De dames lustig aan het spelden, bibi een tevreden blik, want het zou goedkomen.

En nu is het wachten. Het interventieteam heeft zijn werk gedaan en het jurkje ligt op 121 km afstand te wachten op een pasbeurt.
Jullie benieuwd? Ik vast meer!



*Ik ben helemaal niet zo vooruitziend. Het is gewoon leuk om dat af en toe van jezelf te denken.