zaterdag 23 april 2016

Ole - over omkeerbare ritsen en propere mouwboorden

Waarom heeft deze trui eigenlijk knopen? De zoon had het over dit kledingstuk.
"Om hem dicht te kunnen doen" was geen bevredigend antwoord. Een rits wilde hij graag. Een rits, en een kap.
Ik luisterde geamuseerd. Bijna vier, en de eerste technische vereisten voor een kledingstuk worden bekendgemaakt. Ik bleef geamuseerd, wetende dat Sharon een tutorial uitgeschreven heeft om van je Ole een ritsbaar exemplaar te maken. Mijn zoon bedient mij van nieuwe uitdagingen. Nou nou.
De instructies zijn zoals we van Zonen09 gewoon zijn: uitdagend, maar super goed gedocumenteerd zodat de uitwerking een plezier is.

Twee dagen na de stoffenlancering van Eva ging ik langs bij de Stoffenkamer om wat voeringstof voor dit kleedje. Uiteráárd was dat slechts een mentaal achterpoortje om de Moutonstofjes te voelen. Hypegevoelig ben ik over het algemeen niet, maar een Eva moest ik in huis hebben. Zij is een van de redenen waarom ik trots ben om Gentse te zijn.
Omdat ik ondertussen weet dat ik sneller koop dan stik, hield ik het bescheiden bij 1 metertje cactussen. En die werden meteen aangeslagen door de zoon. Jeuj voor stofjes die de stoffenkast niet zien!

De rits was een moeilijk geval. Een omkeerbare rits is blijkbaar gigantisch moeilijk om te vinden, maar gelukkig bestaan er omkeerbare trekkertjes.
Om die te bevestigen maak je eerst je rits kapot (stress!), froemel je de nieuwe runner erop, en naai je een trensje, zodat die runner er niet meer vanaf kan - kwestie van het stressniveau terug te laten dalen.
Ik zocht op de site van de Veritas, en vond drie soorten runners.
Omdat ik wat onzeker was over welke te nemen, besloot ik toch maar naar een bakstenen winkel te trekken. Helaas, dat hielp niet. De dame in kwestie zei me dat zij dat ook al geprobeerd had, en vaker niet dan wel werkt. "En dan sta je daar, met je nieuwe, kapotte rits." (Stress²!)
Bon, ik liet me niet van mijn stuk brengen, en besloot er toch voor te gaan. Toen ik een schuivertje vroeg, liet ze me drie tubes met schuivers zien. Welke runner voor welke soort rits diende, hebben we beiden niet kunnen uitvogelen. Daarom keerde ik huiswaarts met één deelbare bloktandrits, en drie schuivertjes.

De dame in kwestie had gelijk. Vaker lukte het niet dan wel. Er past immers maar één van de drie schuivertjes op de rits, met name de 'metaalschuiver voor bloktandrits'. Als je in de winkel staat, kies dan die met een A-vorm waar er  'VISLON' op staat, da's de goeie. 

Het kledingstuk was een zaligheid om te naaien. Het was mijn derde Ole, en dat blijkt zowat mijn overgangsnummer te zijn om zonder veel getorn een mooi afgewerkt exemplaar te bekomen. De sweater van Eva is van een hele mooie kwaliteit, en mij mag je geloven, want ik ben niet gesponsord. Zacht en toch stevig... Mijn lock en naaimachine dansten over de stof.



  

  

  


Als voering gebruikte ik pencil stripes van Lillestoff. Deze tricot is veel rekbaarder dan de sweaterstof, maar ik haalde mijn kniehevel boven en kon alles onder controle houden. Heerlijk, als je marchandise in huis hebt.




  

 

Vroeger snapte ik niet waarom je een trui zou dubbelen. Er is toch altijd een favoriete kant. Ik hoorde van moeders dat dat handig was voor vlekken, en verketterde ze. Serieus, je kind zijn kleren omdraaien omdat het er dan proper 'uitziet'? BAH!
En daarna ging mijn zoon naar school. En sindsdien komt hij iedere dag met vuile kleren thuis. Ie-de-re dag. Met gi-gan-tisch vuile kleren.
Ik zag het licht. Een gedubbelde trui, da's echt twee in één. Vlekken? Oh, omdraaien. Opgelost. 
Maar kijk, zo'n "propere" trui, met vieze mouwboorden, dat is het niet. Dat maakt je een opvallende valsspeler.
Ik zag het licht. Nog een keer. Als je die mouwboorden lang genoeg zijn om te kunnen omplooien, is het vuil terug weg. Omgedraaid. Opgelost. Ik voel mij een geslaagde moeder.

Ik wilde geen contrastboorden, dus moest ik ze er contrastgewijs aanzetten, zodat ze omgeplooid met de zelfde stof boven liggen als de mouw. Volg je?
Omdat ik deze truc vast eindeloos zal blijven herhalen, heb ik er een fotootje van gemaakt.
Uiteindelijk wil ik de mouwboord met buitenstof aan mouw met buitenstof, en mouwboord met voeringstof aan mouw met voeringstof.
Wanneer je je geassembleerde mouwboord in je voeringstof-mouw schuift, ligt de stof van de buitenkant van de mouwboord tegen de voeringstof-mouw aan. Zo dus:


De zelfkant van de stof is echt leutig. Daarvoor alleen al zou je extra meters kopen. Om labeltjes te maken en al. Wiiiii!



Patroon: Ole van Zonen09
Stof: Cactussen van Eva Mouton bij De Stoffenkamer
Pencil Stripes van Lillestoff

zondag 17 april 2016

Een Tinny

Kleine kindjes worden (veel te snel) groot, en dat heeft zijn voor en zijn na.
Een naaigerelateerde voor is dat mijn dochter ondertussen in het Tinnypatroon van Straight Grain past.
Hoeraatje daarvoor! Nu moet ik toegeven dat ik niet helemaal wakker was, want toen ik op het patroon '1Y' zag staan, dacht ik 'oh, ok, misschien moet ze daar nog even ingroeien, en dus heeft nameten geen zin.' Ehm, nope. Anderhalf jaar was misschien beter geweest. Mijn dochter wordt toch te snel groot. Ook naaigerelateerd.
 
De stof was een kerstgeschenkje. Mijn broer gaf het cadeau aan Amélie, en dat vond ik een schitterende zet. Persoonlijk zou ik niet meteen naar een stof met bruintinten grijpen voor de kindjes, maar toen ik de stof zag, was het een uitdaging die ik graag wilde aangaan. Met het stofje in de hand trok ik richting Stoffenkamer om een bijpassende voering te vinden. Ik stootte op het perfecte blauw.

Als allereerste Tinny ging ik voor simpel met een aangeknipt mouwtje en een cirkelrok. Ik gaf het jurkje extra cachet door de voeringstof ook te gebruiken voor een geplooide accentstrook in het voorpand, een fijn Peter Pankraagje en een biais aan de binnenkant van de zoom.

Het is de eerste keer dat ik dit patroon gebruikte, dus sta me even toe er lyrisch over te doen. Wat een duidelijke uitleg, wat een hoge afwerkingsgraad, wat een fijne technieken! Een absolute basic om in je patronenarsenaal te zitten hebben als je voor meisjes naait!

Vandaag droeg mijn kleine dame haar jurkje voor het eerst, en toen we gingen ontbijten en wandelen in het Hallerbos (wat is het daar prach-tig!), haalde ik haar toch even uit haar warme Maxi-Cosinestje voor wat foto's. Het ontbijtdetail is onontbeerlijk voor een goeie boservaring, want de maand april brengt véél toeristen met zich mee. Wij zorgden dat we er iets na achten waren, en toen we om tien uur vertrokken, moest je al heel ver staan om te parkeren. De grote rust (het lege bos - de fluitende vogeltjes) die ons bij het aankomen overviel, was toen al een pak minder.

Geniet met mij mee van de dochter en de setting.








Patroon: Tinny van Straight Grain
Vlinderstof: Eentje uit de Qjutie Kidscollectie bij Mandemie in Ieper
Blauwe katoen: De Stoffenkamer in Gent

woensdag 13 april 2016

Het gevoerde stropzakje (met tutorial).

Ik ben een Gentenaar die in Brussel werkt. Dat betekent zoveel als "ik ben een fietser".
Dat betekent ook dat ik al eens een regenvlaag over mij heen krijg. Toch blijf ik vrolijk, want alle filerijders peddel ik op mijn gemak voorbij (ok, op mijn gemak is dat niet altijd. Maar toch. Laat mij nu toch maar doen alsof ik sportief ben, en nooit te laat richting station vertrek). Dankzij mijn regenbroek is mijn jeans nooit doorweekt, wat zeker bijdraagt aan het "regen, regen, daar kunnen wij wel tegen"-gehalte.

Maar dan kom je dus aan in het station, met je kletsnatte regenbroek, en die moet je in je rugzak proppen. Omdat een plastieken zak niet ideaal is, besloot ik een zakje te naaien. Ik gokte dat de maat redelijk nipt zou zijn, maar dat was de bedoeling; mijn kleinood moest ook mijn broek intomen en zorgen dat er in mijn rugzak plaatsgewijs vooruitgang is.

Ik heb er even over gedaan om te bedenken wat de beste stof zou zijn. Met gewoon katoen ben je niets, want dat laat het water door. Geplastificeerd katoen is te hard, waardoor mijn zakje niet plaatsbesparend dichtgestropt kan worden. Maar kijk, een mens heeft al eens een goeie vlaag nodig om een aha-erlebnis te beleven, en toen ik een heerschap zag sukkelen met een kapotte paraplu, vielen alle puzzelstukjes op hun plaats.

In mijn kast lag een kapot parapluutje met een vrolijk stofje. Dat werd ontmanteld, en in de stof werd geknipt. Omdat parapluzakjes zelf altijd gedubbeld zijn, leek me dat een goed uitgangspunt voor mijn eigen naaisel.

Zo ging ik te werk:

- knip vier rechthoeken van 20 op 30 cm (de mijne zijn 17 op 30 en toch net iets te smal om praktisch te zijn), en twee rechthoeken voor de tunnels van 18 op 6 (ik maakte dus 15 op 6).
 - werk elke tunnel af door beide uiteinden twee maal een halve cm naar binnen te plooien, en door te stikken.

- strijk de tunnels, zodat ze dubbelgeplooid zijn met de lange zijden op elkaar

- neem twee rechthoeken, en steek daar een tunnelstuk tussen met de opening naar boven. De tunnel is wat minder breed dan het zakgedeelte; positioneer de tunnel gewoon in het midden van de zak. Stik vast.
Herhaal dit met de andere twee rechthoeken en tunnel.


- leg je twee zakdelen open, en speld ze op elkaar. Zorg daarbij dat de tunnels naar dezelfde kant wijzen. Stik rondomrond vast. Laat een opening als keergat.

- Knip de hoekjes bij. Ter hoogte van de tunnels knip je ook een driehoekje in. Keer je werkje binnestebuiten, of juister, buitenstebinnen.

- Nu zijn er twee opties. Ofwel stik je enkel je binnenzakje op 2 mm, zodat het keergat gedicht is. Ik heb eerst mijn binnenzak in mijn buitenzak gedraaid, en dan het hele boeltje samen gestikt, omdat ik er gek van wordt dat die beide zakjes een eigen leven leiden.

- Doe van koord, stopper, knoop.

KLAAR!

De oorspronkelijke titel van dit blogbericht was "De broekrol. Nee, niet de broekrok. De broekrol.", en wel omwille van deze foto:

Uiteraard hoef je niet over een bij wijlen natte fietsbroek te beschikken om dit zakje te naaien. Mogelijkheden zijn legio!

stof: oud parapluutje van Esprit

woensdag 6 april 2016

Liladress

Zoals vast wel al een beetje opviel, is de Liladress momenteel mijn absolute favoriet om voor Amélie te naaien. Het kind is gegroeid, dus ik mocht nog eens aan de slag. 

Omdat mijn voering zo glibberig was - ik ben geëindigd met er patroonpapier tussen te stikken omdat de steken anders niet bleven zitten - heb ik ervan afgezien om de hals door te stikken. Hij valt iets minder strak, maar dat weze dan maar zo.

Mijn dochter is er niet minder mooi om. Oordeel zelf.


 





Patroon: Liladress
Stof: Lillestoff Enemenemeins