zaterdag 30 mei 2015

Voor onhandige draagdoekenknopers en (een beetje) handige naai(st)ers: de ringsling - tutorial

Binnenkort verwelkomen we een nieuw broedje in ons gezin, en dat betekent opnieuw draagtijd. Voor de oudste gebruikten we een gewone knoopdoek. 't Is te zeggen: ik gebruikte een gewone knoopdoek. Omdat mijn eega de knooptechniek niet onder de knie kreeg, het kind ergens bungelde waar het niet moest en het bijgevolg ergonomisch gezien nogal belastend was voor rug en heupen van mijn twee mannen, waren draagdoekmomenten enkel voor mij weggelegd.
Omdat we deze keer ook uitgerust zullen zijn met een bakfiets -wat kijk ik er naar uit om langs Oost-Vlaamse velden te cruisen-, heb ik een oplossing gezocht zodat de echtgenoot toch kan dragen [\understatement on] want een buggyonderstel meezeulen in de bak lijkt me nogal wat gesleur [\understatement off].
Het antwoord op deze heikele kwestie: een ringsling!
Moeilijk kan het niet wezen: een lap stof met aan het ene uiteinde twee ringen, zodat je het andere uiteinde riemgewijs door die ringen kunt halen. Aantrekken, en klaar.

Een ringsling maken leek me overigens iets fijns om te doen met instant resultaat.
Bij deze dus een kleine handleiding:

Na wat opzoekingswerk bleek de ideale lap stof voor dit project +/-  80 cm op 2m30 te zijn. Mijn stofbreedte was 150 cm, dus ik heb die gewoon in tweeën geknipt.
De lange randen worden omgezoomd.

Aan een kant ga je "op z'n accordeons" plooien maken van +/- 5 cm. Het komt allemaal niet zo nauw. De volgende plooi laat je altijd een  centimetertje lager uitkomen dan de vorige. Rijg de plooien, zodat ze voorlopig vastzitten.  Zet hiervoor je steekgrootte zo groot mogelijk, en je spanning op 1. Zo kun je de voorlopige draad straks makkelijk eruit trekken. Ik heb een rijgsteek op het uiteinde van mijn stof gezet, en nog een lijn zowat 20 cm naar links.
Daarna naai je het uiteinde van je stof nog eens samen met een brede zigzagsteek om te vermijden dat die gaat rafelen.

 Zoals je ziet, zit er in het midden van mijn linkse rijglijn een plooitje dat er niet hoort, maar da's helemaal niet erg. Zoals ik eerder al zei, bij dit project komt het allemaal niet zo nauw (heerlijk vind ik dat), want die draad gaat er toch terug uit.

Neem twee ringen (ik kocht ze op een gespecialiseerde webshop. Gordijnringen zouden het ook wel kunnen doen, maar ik vertrouw er niet op dat mijn pasgeboren baby maar evenveel trekkracht heeft als een stom gordijn). Je uiteinde van je stof plooi je om tot tegen de linkse rijglijn, en dan stik je het geheel vast.


Drie à vier stiklijnen worden aangeraden om voldoende stevigheid voor je doek te verkrijgen.

Voor de zekerheid nog wat sierstikseltjes tussenin:

Toen ik de draagdoek paste, was die mij veel te groot. Ik heb een 35-tal cm afgeknipt (al een geluk dat ik die kant nog niet had omgezoomd), en kon de stof dan nog eens veertig cm omslaan om er een handige zak van te maken. Tuutjes, luiers, koekjes, water, en weet ik nog wat je daar allemaal in kwijt kunt.

Tadaah!

Achteraf merkte ik dat de zakken harder dicht moesten blijven, anders vallen ze open bij het dragen. Na een halfuur tijd verspild te hebben door te zoeken naar de perfecte knopenmatch, besloot ik om de zakken gewoon in het midden nog eens dicht te stikken.

Instant resultaat? Nee hoor, zeker niet als je besluit hier en daar wat siersteken op je werk los te laten. Fijn? Ja, dat wel.

Het enige wat we nu nog nodig hebben, is dat kleine broedje. Dus kom maar kleintje, op draagvlak zijn we volledig voorbereid! 

Stof: Stoffenspektakel
Ringen: www.ringslingshop.nl. Geen verzendkosten trouwens, ook niet naar België. 

donderdag 28 mei 2015

Een Liam polo

Timo kan nog wel wat zomergerief gebruiken. En een leuke polo, dat zag ik wel zitten. Na de versies die ik hier, hier en hier zag, kon ik niet anders dan overstag gaan en het patroontje uit La Maison Victor gebruiken. Laat ons zeggen dat de kledij in dat tijdschrift normaalgezien niet mijn stijl is. Meer zelfs, als ik enkel de versie in het tijdschrift had gezien, had ik het nooit in mijn hoofd gehaald om eraan te beginnen. Dus dank jullie, medeblogsters.

De school besloot om aan pinkstermaandag een facultatieve verlofdinsdag en een pedagogische studiewoensdag te breien, dus ik mocht enkele dagen langer van het verlengd weekend genieten. Op maandag nam ik het patroon over - mijn voorgangsters hadden me erop gewezen dat je best een kleinere maat neemt en wat verlengt. Ik tekende de 98 over en verlengde naar 104 (zijn confectiemaat), maar het mocht gerust nog wat smaller.
Gisteren stikte ik dat het een lieve lust was, zodat hij het in de namiddag aan kon om naar het speelplein te gaan (Blogfoto's, jullie kennen het wel).

Les 1: op een zonnige woensdagnamiddag is een speelplein geen ideale plek voor blogfoto's. Veel kindertjes, veel plezier, en geen enkele mogelijkheid om een deftige foto te nemen.








Les 2: na drie uur op een speelplein te hebben geravot, is een gemiddelde driejarige, of toch in ieder geval mijn driejarige, zo uitgeput dat die rechtstaand aan de voordeur in slaap valt. Het idee om dus thuis een paar leuke beelden te registreren, viel in het water.


Les 3: In de ochtendrush, wanneer de papa net het yoghurtje in de koelkast gezet had omdat het niet snel genoeg op geraakte, is ook een no-go.

Gelukkig was het kind behoorlijk proper op school. Voilà, mijn beste foto:


Stof: een overschotje (60 x 100) van mijn eerste stofaankoop ooit op het Stoffenspektakel.
Patroon: Liam polo, La Maison Victor, 2014/4

maandag 18 mei 2015

Timo's Taal #2

Sinds mijn eerste Timo's Taal, vielen er mij een hoop eigenaardigheidjes in zijn taalgebruik op.


Een pintje wordt een puntje, net zoals een pilletje een pulletje is. Nog een leuke i-u-wissel: een cirkeltje wordt door onze jongeman uitgesproken als een sukkeltje
Superschattig is ook wanneer de r vervangen wordt door een j: de tjein heeft vetjaging. Ja hoor, het kind is al realistisch in zijn spel. 
Bruin is bruim, en wit is eh… grijs. Met grijze auto’s kan ik leven (dat is meestal ook niet gelogen – mensen, als je die kleur kiest, was je wagen dan ook tijdig. Uiteraard blameer ik jullie voor deze kleurige verwarring), sneeuw is ook grijs (die jongen bedoelt de drab, uiteraard),  een grijze maan kan er ook nog net door, maar als hij zijn tanden poetst om ze mooi grijs te krijgen, nja, dan hoop ik toch dat het begrip ‘wit’ ook uit dat kindermondje met schitterende tandjes kan komen.

In de paasperiode kwam hij ook heerlijk uit de hoek:
Paasmaandag was het, en na een weekje vakantie kwamen we aan bij de oma en opa in Paal. De klokken hadden goed hun werk gedaan.
- [Verbaasd en opgetogen] Er groeit chocolade in de tuin!
- Ja, dat zijn paaseitjes hé. Wie zou dat hebben gebracht?
- De sint!  
De volgende keer vertrekken we pas ín de vakantie op verlof, dan mist hij geen zo’n essentiële informatie.

Nog in chocoladethema, op een rustige ochtend aan de ontbijttafel:
- Dat zijn mensen van chocolade.  
Een foto van mensen met een donkerbruine huid op een doosje hagelslag is wel verwarrend, zeg nu zelf.

Wanneer hij zichzelf een donkerbruine huid aangemeten heeft, door tuin en zandbak als hydraterend crèmepje te hebben aanzien, vraag ik Timo zijn kleren uit te doen vooraleer we richting badkamer vertrekken. "Zo kan het wasgerief meteen in de machine."
- wat is gerief, mama?
[Vervloekt zichzelf, want gerief past vast niet in deze samenstelling, maar dat wordt genegeerd en koortsachtig wordt geanalyseerd om een bevredigend antwoord te kunnen geven]
- Gerief is een naam voor allemaal dingen samen. Zo heb je schrijfgerief, en dat zijn allemaal pennen en stiften en kleurpotloden. En werkgerief, dat zijn papa zijn tangen en zagen en hamers. En wasgerief, dat zijn alle dingen die nu samen gewassen moeten worden.
- Mama, wij zijn ook wasgerief. Wij moeten samen in bad!

vrijdag 8 mei 2015

Vier, want Timo is drie!

Ook al gelooft hij zelf dat hij er vandaag vier wordt, onze zoon viert nu zijn derde verjaardag. Al een chance, want alle clichés ten spijt gaat de tijd o zo snel.

Moeder en zoon waren vorig weekend Von Trapp-gewijs assorti gekleed. Timo kreeg een Theohemd met korte mouw, subtiele hoekjes, en hier en daar wat paspel. Het idee voor de paspellijn aan het voorpand heb ik nageaapt van het hemd van een anonieme medependelaar. Wit hemd, met enkel daar een zwart paspeltje als subtiel accent. Very classy, en zeker om te onthouden. (En ok, 't was ook wel een knappe man. Dat helpt, om te onthouden.)

Zie hier de snelle shots op de ontbijttafel deze morgen.





De kroon mocht uiteraard ook niet ontbreken. Want verjaren, dat betekent taart en een kroon.

Gelukkige verjaardag, lieve schat!



Stof: Qjutie for kids, Stoffenspektakel
Biais: Veritas
Patroon hemdje: Theo
Patroon kroon: Mina Dotter

dinsdag 5 mei 2015

Zwangerschapsrokje

Zwangerschapskleren flatteren niet, of zijn niet modieus. Des te meer omdat een groot deel van de kledij die je draagt afdankertjes van vrienden of tweedehands gescoorde stukken zijn.
Te groot of te klein, da's moeilijk in te schatten aan het begin van je wellende buikje. Dus is het een allegaartje van maat S tot XL: soms wurm je je in een broek, en besluit je de rest van de dag niet meer te ademen, maar dat is niet erg, want de dag nadien is er vrijheid alom - en maak je er een sport van om (hopelijk!) je rok op te houden. Sommige bloesjes staan op knappen -knoopjes, houd onder spanning!-, en op andere dagen is het wel heel duidelijk dat sommige tricot omslagtruitjes al goed dienst gedaan hebben voor geborstvoede kindjes.

Om maar hiertoe te komen: dat hoeft niet per se. Wees blij met elk kledingstuk dat je krijgt of voor een leuk prijsje tweedehands op de kop kunt tikken, maar blijf kritisch en draag enkel wat je past. Investeer in goeie basisstukken. Draag flodderkleren enkel thuis, net zoals in niet-zwangere staat. En als je daar zin in hebt, maak dan eens een zwangerschapsrokje. Net zoals ik deed. Niet onder het voorwendsel dat er anders niets te vinden is, maar gewoon omdat het plezant is.

De A-lijn uit 'Allemaal Rokjes' was de basis voor mijn creatie.
Met de buikband heb ik serieus gevochten. Echt waar, te hard je best doen is nooit goed. Ik had de welvingslijn van de bovenkant van mijn rok overgenomen op het tricot (in plaats van gewoon 80 % te nemen van mijn omtrek), en om aan de hoogte van die band te komen had ik ook zitten klooien (aan een gekochte broek om de vijf cm de hoogte opgenomen, zodat je ook geen rechte kant uitkomt). Soit, 't is goed gekomen, de rok blijft mooi rond achterwerk hangen.

Toen ik de rok paste, zag het er een lomp geval uit. Smaller maken leek mij eng - katoen zonder rits over bolle billen krijgen, 't lijkt me een uitdaging.  Gelukkig werd het euvel verholpen door een stuk in te korten.




Ik naaide er ook nog zakjes op, om het geheel wat te breken. Basisidee hiervoor was de opnaaizakken van de Jacobbroek. Ik heb de zakken zelf getekend, met als idee dat mijn gsm erin moest kunnen. Prioriteiten, ik begin het te leren.

Een paspeltje in het zakje leek me tof, maar onhandelbaar bij het maken van de plooien, daarom heb ik er een biais tussenuit laten piepen. En in de naad werd de biais weggeknipt. Dan kwam het redelijk goed.
Ok, deze foto is extreem kreukerig, maar het ding werd de hele dag gedragen. (Wie neemt er nu foto's van vers gestreken kleren?)


Met een restje werd nog een fijne broche geassembleerd, en ik kan mijn laatste weken van mijn zwangerschap gaan hopen op warmer weer. Hup dan!


Stof: Qjutie for kids, Stoffenspektakel
Biais: Veritas
Patroon rok: Allemaal Rokjes
Bloemenbroche: werkwijze Mme Zsazsa.
Topje: gekregen van de nicht
Bloesje: gekregen van de oma. Echt. Hoe zot is dat niet. Een klein menske dat in die bloes paste, zonder gigabuik. Volgens de mode van toen vast baggy te dragen.