woensdag 14 oktober 2015

Waardevolle kussens

Vorige week heb ik nog eens genaaid. 't Was een eeuwigheid geleden, en dat heeft alles te maken met terug gaan werken en een niet-doorslapende dochter. Serieus, ik ben kapot tegen 19 uur, en slaap gegarandeerd om 20.30 uur. In de zetel weliswaar, want zo vroeg kun je toch nog niet in bed gaan liggen hé.

Hoeveel fijne ideeën ik ook heb, van uitvoeren komt er niet veel in huis.
Behalve dan als je tegen een deadline aan werkt. Voor een cadeautje. Daags - eigenlijk avonds - voor de deadline was ik nog naarstig aan het stikken, en man toch, het heeft mij deugd gedaan.
'k Vind het ook mooi geworden trouwens.


Kussens met paspel en rits. In de snelte nachtelijk gefotografeerd, want ik had écht geen tijd meer om deftige foto's te maken.

De trouwers waren content.
Het motiefje werd goedgekeurd, en daar ben ik heel blij om, want de bruid is nogal kritisch. Goed kritisch, want daarom kozen we haar ook als architect. De stof is een stevige katoen van Lily Balou, gevonden bij Mon Depot. Een extra vermelding voor de uitstekende service, want met mijn warhoofd was ik vergeten dat een kussen twee panden nodig heeft (tjah), en had ik dus maar de helft besteld van wat ik nodig had. Mits een mailtje was mijn nieuwe bestelling twee uur na aankoop al op de post. Dank je, Katelijne!

Het geld van de vrienden werd verzameld en in hartjes geplooid.De hartjes werden in de binnenkussens gestopt, en de binnenkussens werden terug dichtgenaaid.
Een béétje moeite moeten doen voor uwen cadeau, dat kan geen kwaad hé. En zo komen we tot bij de titel van mijn  blogbericht.

En, Veerle en Jeroen, mocht het ooit nodig zijn het in gedachten te houden: every cloud has his silver lining. And your pillows have a golden one.



Overigens, gewoon zijn om 's nachts niet veel te slapen heeft ook zijn voordelen, zo merkte ik op het feest. Dank je voor de mooie avond!


Stof: Lily Balou - Star Black bij Mon depot
Paspel: zelfgemaakt uit goudkleurig lint (Veritas). Mijn naaimachine wilde trouwens geen vriendjes zijn met de gladde stof, maar papier tussenstikken weerhield me van een zenuwinzinking.
Rits: De gouden schaar in Ledeberg

vrijdag 9 oktober 2015

Timo's taal #4


De laatste Timo's taal dateert al van eind juli. En het is niet dat het kind ondertussen gezwegen heeft. Een bloemlezing van mooie kinderuitspraken:





Een kakaschoonmaker. (een wc-borstel)


“Vechtersgaatjes, om de muggen tegen te houden” zo verduidelijkt hij. (een muggenzift)

Een muggenjagertje. (zo’n stopcontactdingetje zodat we ’s nachts wat gevrijwaard blijven van die vervelende insecten. Geef toe, muggenjagertje is een betere omschrijving.)

Moddderboontjes. (Verse boontjes die niet vers meer zijn. Tjah.)

Ik heef maar twee handjes. (wanneer hij de vaatwas vulde)

Ja hoor. Nee hoor. Ik wel hoor. (en op de meest onlogische manieren sluit hij nog een pak zinnen af met ‘hoor’).

Gaan we eens piepen? (woordenschat van de juf)

Èèèh, jij bent misschien kaka (toen hij een discussie aan het verliezen was. Toegegeven, ik stond even met mijn mond vol tanden)

Mag ik een grote rozijn? (een dadel)

“Timo, eet eerst je boterham op.” “Poem poem poem poem poem.” 

“Moest jij niet met mij spelen?” (trots was ik, toen ik deze hoorde, want je moet toch wel al wat taalinzicht hebben om zo een zin te kunnen bouwen. Lastig was ik ook, want superbeleefd is het wel niet.)

Slaapwel mammie. (mammie, serieus?)

Dat wordt smullen!