woensdag 16 september 2015

Zoete dromen op een ander



Het is zover. Eergisteren dacht ik dat alles volledig chill was, ik kon het wel aan. Gisteren begon de nerveuze kriebel. Vandaag was ik ervan overtuigd dat ik het allemaal niet geregeld zal krijgen, en morgen, morgen zal ik toch een beetje huilen, dat staat vast. Mijn vijftien weken moederschapsrust zitten erop, en morgen mag ik terug gaan werken. Met plezier, dat zeker, en met schrik, dat ook. Maar ons meisje mag naar een geweldige, liefdevolle plek, en het doet gigantisch veel deugd om dat op voorhand te weten. Wat dat betreft ben ik volledig zen.

En in de crèche mag Amélietje van haar mama dromen in een zelfgemaakte slaapzak. Ik maakte gebruik van het Luapatroon van Straightgrain. Ik maakte de medium, maar moest die vijf cm inkorten wegens stofgebrek. (Serieus, stofgebrek, mijn echtgenoot zou het moeten lezen, die lacht zich een breuk). 

De slaapzak is gevoerd met een luxueus stofje dat al lang in de kast ligt. Hemdenmateriaal voor die lachende echtgenoot, maar ik durf het nog niet. Omdat het ook maar triest is dat die stof onaangeroerd blijft liggen, mag ze dus al dienen om Amélie te omarmen terwijl ze slaapt. ’t Is een beetje overkill, superzacht en een beetje glanzend, maar kijk, ons kind kan er maar deugd van hebben. De buitenstof vind ik ook geweldig mooi, maar dan kinderniveau-mooi. ’t Is er eentje van Robert Kaufmann, en die lag ook al even te wachten in de kast. Ik ging er twee jaar geleden een verkleinkussen voor de Tripp Trapp van maken. Nou, nee dus. De match tussen de visjes en het golfje in het patroon vind ik wel geweldig. Je ziet, stof op voorhand kopen, dat komt goed hoor.
Een tussenlaagje wattine maakt de slaapzak heerlijk knuffelig.

Droom zacht, lieve schat!


 



Stof: Pet Park - Robert Kaufman // een naamloze schat uit de kast
Patroon: Lua Slaapzak van Straightgrain

maandag 14 september 2015

Nice little fox

In Ottobre 4/2015 staat een heel leuk sweaterpatroontje. Ziet dat af:

Omdat ik geen grijze sweater vond, ben ik voor nicky velours gegaan. En omdat ik geen twee kleuren grijs vond, heb ik een vos gemaakt in plaats van een wolf.
Maar het resultaat is leutig, toch?



Ik had nog wat nicky over, en besloot de bijpassende broek ook te maken.
Maar eh, eventjes vergeten dat velours een vleug heeft. De achterkant van de broek is ineengekwanseld om het mooi te zeggen, en laat ik dus ook niet zien. Hah, hier enkel de bling van mijn naaiseltjes! Bovendien denk ik ook niet dat de zoon beide stuks samen kan aandoen, wegens een te hoog pyjamagehalte. Maar kom, voor een koude winterdag is hij toch gesteld.

Patroon trui: 16. Nice little wolf uit Ottobre 4/2015
Patroon broek: 17 uit dezelfde Ottobre. 
Grijze nicky en zwarte boordstof: Stof & zo!
Oranje nicky: De Stoffenkamer

dinsdag 8 september 2015

Een simpele sweater

In de laatste dagen van mijn moederschapsrust probeer ik de oudste nog wat te voorzien in wintergerief.
 Aangezien Timo het bij het minste zuchtje wind 'koud' heeft (zeer serieus te nemen, net zoals hij niet kan lunchen in de zon zonder zonnebril), kan hij maar beter over een paar warme truien beschikken.

Ik maakte gebruik van  een raglanpatroon uit Ottobre 3/2015. De sweaterstof heeft een kleine spikkel, en behoeft geen tralala.  Het zat snel in elkaar en is supercomfortabel, meer hoeft dat soms niet te zijn.


Hoezo, het kind wou niet op de foto?

Stof: Stof & zo!
Patroon: 17 uit Ottobre 3/2015

zaterdag 5 september 2015

Bloemetjes voor mijn bloempje - Geboortesuikers

Na dik twee maanden is de grootste babybezoekdrukte geluwd, dus kan ik de virtuele wereld ook laten zien welke geboortesuikers uitgedeeld werden: 



Om even te antwoorden op de standaard vragen die het babybezoek stelde:
Ja, ik heb ze zelf genaaid.
Ja hoor, een hele klus.
Goh ja, moeilijk te zeggen. Ongeveer een uur per zakje. Zoiets? Ik heb het niet bijgehouden, kwestie van de moed erin te houden.
Ja ja, tuurlijk, ik ben heel blij met het resultaat. Mooi hé.
Nee, ik zou het echt niet opnieuw doen. En niemand aanraden om het te doen.
Een stuk of vijftig denk ik. Maar er waren er maar een dertigtal klaar toen Amélie geboren werd. Dan heb ik het aantal gewoon à jour gehouden door af en toe wat bij te naaien.

Ik was al gestart met de zakjes vooraleer ik het kaartje had. Anders had ik misschien wel lappenvogeltjes gemaakt. Hoezo, ook veel werk? Ik zal het niet leren vrees ik.
Inge Snuffel heeft subtiel verwezen naar de geboortesuikers door op de voorlaatste letter een bloemetjespuntje te plaatsen, en de tak wat op te leuken met nog wat bloeiers.
Ik vond het in ieder geval heerlijk om ons meisje zo te kunnen verwelkomen.