zaterdag 25 februari 2017

Carnaval - een vlindercape

Eerst en vooral: ik heb dit kledingstuk volledig nageaapt van een foto die ik op Facebook voorbij zag komen. Wie niet kan naaien, geen zin heeft om uren te appliceren, of vermoedt dat het met de maten wel eens fout kan lopen als je zomaar uit de hand een patroontje tekent (jup), bestel er eentje hier. 't Is zijn geld echt waard.

Wie wel kan naaien, er niet tegenop ziet om een patroontje te zoeken, dat aan te passen, op zoek wil gaan naar véél kleurtjes gekookte wol* (niet gemakkelijk!) en dan los will gehen: zeker doen, 't is zo plezant! 'k Moet er wel bijzeggen dat je er best geen deadlinenaaisel van maakt (jup), want 't is dus wel een werkje. Amai.

't Kind is er gelukkig weg van, en ze gaat er genot van hebben, lang genot, als in zeker drie jaar. Dat weet ik, want de cape past haar broer nog steeds als gegoten. Beter zo dan omgekeerd, en de boer, die ploegde voort.

En dan nu, de foto's. 't Zijn er veel, maahaar - minder scrollwerk voor jullie - 't zouden er meer geweest zijn mocht ze niet recht op haar neus gevallen zijn. 't Bezeke.

Oversized is in, gelukkig.

En ze laat het niet aan haar hartje komen.


Nochtans is ze wel heel blij dat ze haar handjes vindt, af en toe. Met hulp. Maar shh.






Ik heb de Larskap van Zonen09 aan de cape gestikt. Met voelsprieten, zoals in het origineel.

Een andere soort bloedneus dan waar je normaalgezien aan denkt was het teken om de camera op te bergen.

Ik zou jullie nog kunnen vervelen met het feit dat ik dat wel een slim idee vond om ook knopen (pareltjes uit de kringloop!) te zetten in de zijkant, zodat er toch min of meer mouwen gecreëerd worden, of dat ik dat hele jasje een steunstiksel gegeven heb zodat alle naden mooi vallen zonder dat die er doorstikt uitzien, of hoe de binnenkant eruit ziet (in de rapte: warme fleece, een kanten vlindertje van mijn overgrootmoeder dat werd geappliceerd in de zoomboord, en een ophanglusje), maar misschien laat ik dat nog wel zien op Instagram.

Patronen en stoffen: zie tekst 

*Eerst dacht ik 'oei dat is dunne wol', en toen dacht ik 'oef dat is dunne wol', want als je vier lagen opeen appliceert, wil je echt geen te dikke stof. 

woensdag 15 februari 2017

Een winterrokje

Hé, ho, lente, je pakt me op snelheid! 
Ik verwelkom je met open armen, maar laat me toch nog maar snel mijn winterrokje laten zien.

Ik heb dit weekend namelijk een superzacht, heerlijk warm winterrokje afgewerkt. 
Het is een modelletje uit de Knip, met steekzakken en een speels dubbel voorpand. De achterkant valt wat korter.

De stof was te koop bij Mon Depot, in de keuze van By EvaMaria. Ik heb die daar niet zelf gekocht, in de kerstperiode van 2015 heeft Eva stofresten van haar verloot, en deze werd mij toegestuurd. Ik geef toe dat ik hier en daar wat heb moeten chipoteren, maar ik ben o zo blij met het resultaat: met dit heerlijk rokje kan ik zelfs een nieuwe winterprik aan (al hoeft dat helemaal niet hoor).

De chipotage? Mijn taillebanden zijn redelijk schuin van draad, maar 'k heb dat opgelost door er goeie stevige vlieseline in te strijken. Meer chipotage? Ik had net een paar cm te kort, en daarom heb ik met biais omgezoomd in plaats van dubbel om. Daardoor 'staat' het nu een beetje onderaan, en dat vind ik niet fijn, maar ik hoop stiekem dat het met te wassen wat soepeler wordt. En ja, ik heb schrik om het te wassen, maar dat doet er nu even niet toe. De laatste chipotage? Doordat de stof dik is, en er een dubbel voorpand is met steekzakken en heel den kluts, had ik serieus dikke naden. Zelfs bij serieuze uitdunning van die laatste bleven mijn zakken uitpuilen. Mijn juf gaf de tip om trensjes te naaien, en de naadwaarde van de voering blind vast te naaien (met de hand, ja) aan de buitenstof. 'k Heb dat allemaal flink gedaan, en hoewel zij vast zou vinden dat er nog vanalles mee moet gebeuren, ben ik tevreden. 'k Heb het rokje dan ook niet meer meegenomen naar de les. Tijd voor lentegerief, me dunkt!










Patroon: Knipmode september 2014
Stof: selectie By Evamaria (Mon Depot)