maandag 10 oktober 2016

Een Lars.

Er ligt wat stof op mijn blog. De reden raadt zich al raden. Een hint? Tik tak tik tak. Zoiets. 
Ik wil graag betere foto's kunnen maken. Voor de blog, en voor mij. Ik onthoud al zo slecht, en alles gaat al zo snel, dus herinneringen vastleggen lijkt mij wel een goed project.
Per geluk goeie foto's nemen is een begin, maar een mens mist dan toch wel wat momenten. Een cursus fotografie leek mij daarom een goed idee. Een heel goed idee zelfs, tot bleek dat ik niet alleen een avond per week in de les zou zitten, maar op andere avonden, ochtenden, middagen en nog wat tussendoren ook aan het fotograferen zou zijn om mijn opdrachten binnen te kunnen geven. Oeps.
Het spijtige aan de zaak is dat ik het gewoon wil kunnen, 't is geen passie. In de klas merk ik dat ik een middelmaat ben, misschien hang ik zelfs aan de staart. Fotograferen is voor mij een middel, geen doel. En daarom vreet dat wel aan mij, die tijd die ik niet kan gebruiken om te naaien.  Of te bloggen.

Maar kijk, voor Lars wil ik wel een uitzondering maken. Sinds ik bij de Moiano ontdekt heb dat jassen maken niets onoverkomelijks is, vind ik dat een overheerlijk project. Die kinderen dragen dat stuk dagelijk. Dagelijks! Kind blij, moeder blij. Moeder dolblij.

Ikzelf lag een hele week in de lappenmand. Te beginnen op mijn verjaardag nota bene. Ouder worden, 't zal niets voor mij zijn. Dit weekend kwamen oma en opa langs om zich over de kinderen te ontfermen, zodat ondergetekende zich nog eens kon omdraaien in bed. Of ze het toevallig zagen zitten om de winterjas te fotograferen voor de blog? Twee uur en honderd foto's later bleek het antwoord 'ja'. 

Timo koos zelf de stof. Ik had vermoed dat hij voor een softshellprintje zou gaan, maar hij koos een simpel rood. Makkelijk voor mij, en minstens even goed, als ik het resultaat bekijk. 
Hij zou in een 110S passen, maar ik maakte voor de zekerheid een 110. Lars is op zich geen winterjas, dus er moest nog wat voering tussen, en bovendien groeit het kind wel eens af en toe.
Met de grote zak is het jong zot tevreden, da's zijn speelgoedzak. De extra paspelzakken (niet in het patroon) scoren ook, zo kan hij zijn handen warm houden. 

De jas is gevoerd met tricot, dat is wat gezelliger dan katoen in de winter. De mouwen kregen een gladde, maar met wattine doorstikte voering, zodat die toch ook wat extra warmte zouden hebben. 

En de kap, da's een echte meerwaarde. Toen de jas nog kaploos, maar toch al af was, kreeg ik van de zoon te horen dat er precies toch wel iets ontbrak. Uiteraard ging ik daar volledig mee akkoord, alleen stik ik iets trager dan ik denk.
't Is een full-option kap. Ik heb er koordstopelastiek, koordstoppers en van die professionele eyelets in gestopt. Voor die laatste heb ik gemiddeld twee stuks per gat kapot geklopt voor het in orde kwam, en ik hoop, eventueel zelfs blootknies, dat ze blijven hangen, maar 'k geloof er toch niet helemaal in. Zelfs niet blootknies. Gelukkig rafelt softshell niet, en is het voor de zjaar, die ringetjes. Ik heb het middendeel van de kap overigens ook doorgeknipt en er een velcro flap tussengestopt, zodat je op die manier ook kunt aanpassen. Niet dat het nodig is, want de pasvorm van de kap is eigenlijk sowieso geweldig.



 


Een camouflagejasje kun je het niet meteen noemen; zichtbaar des te meer. Ik kocht op Aliexpress fluorescerende paspel, en ik ben supertevreden over de kwaliteit. Veilig in het verkeer, meneer!
Dank u voor de fijne namiddag, oma en opa. Dank u voor de foto's.


Buitenstof: softshell bij Van Gool 
Binnenstof: Lillestoff Indianerwelt Kombi
Tussenvoering: Wattine
Kapfournituren: Veritas

10 opmerkingen:

  1. We hebben ons supergoed geamuseerd. En ja, het jasje mag er zijn!!!
    xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Superknap! Is hij winterproof? Ik zoek nog een goede warme wintervoering voor een jas.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dank je wel! Ik hoop het in ieder geval. Softshell is een soort fleece, water- en winddicht, en lekker warm. Ik heb hem dan nog eens extra gevoerd met wattine, dus volgens mij kan hij er wel tegen :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Reacties
    1. Merci. De coolheidsfactor is dan ook heel belangrijk, zelfs al voor een vierjarige. Blijkbaar.

      Verwijderen
  5. Vrouw, waar moet ik beginnen? Eerst en vooral; schone jas!!
    En dan... hier ligt al van vorig jaar een Lars half geknipt, euh... nog geen enkel stiksel dus ik vraag me serieus af of ik er nog wel aan zou beginnen. Gelukkig knipte ik toen een maat groter dan hij nodig had. Ge loopt voor op mij dus!
    Next: ik droooooom van een fotografiecursus, om alle redenen die jij aanhaalt. Maar met pijn in mijn hart besliste ik dat wat uit te stellen tot die twee monsters van mij groter zijn. Ik denk en hoop dan maar dat alle foto's die ik met veel liefde maak voldoende zijn om hun groei te documenteren. Want mijn probleem is dat ik te veel wil, meer dan ik tijd heb in een dag ;).
    Geniet dus van de dingen die voor jou belangrijk zijn; dit schoon vestje met alle liefde die erin zit, die twee schoon kinderen en van wat mij toch wel een erg schone dag leek te zijn! x

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hahaha, dat laatste klinkt enigszins verkeerd, besef ik... Maar je vat me wel, hoop ik!

      Verwijderen
    2. Ja hoor, 't gaat over het moederhart. Dank je wel voor je lieve woorden.
      Wij vinden dat vast sowieso veel belangrijker dan die kinderen, mooie foto's. Want die gasten hebben nog niet door hoe snel de tijd écht gaat, en die willen toch alleen maar groot zijn. Ze zullen het nog wel leren. En ondertussen naar je toffe kiekjes kijken.

      Verwijderen