donderdag 2 maart 2017

Carnaval - een Lars

Ik zal niet liegen als ik zeg dat ik vorige week meer dan dertig uur genaaid heb. Gelukkig heb ik dat niet alleen 's avonds gedaan - ook 's nachts, haha, en stiekem ook tijdens een dagje verlof - maar toch, 't was een beetje overkill. Tijdens mijn deadlinenacht wist ik echt niet meer wat ik van de jas moest denken. Ik vermoedde dat ik hem mooi vond, en ik stikte verder. Pas toen ik hem enkele uurtjes later op model zag, wist ik dat het een toppertje was.

Deze jas heb ik ook afgekeken van hier. Alweer: als je beseft wat daar allemaal in kruipt van materiaal en tijd, kun je alleen maar denken dat de verkoopprijs een geweldig goede deal is.

In tegenstelling tot de vlindercape had ik hier wel een pracht van een basispatroon om van te vertrekken. Lars en zijn werkbeschrijving zorgden ervoor dat ik geen zenuwinzinking kreeg. Dank je wel Sharon.

Ik knipte het rugpand in twee delen, net zoals het middendeel van de kap. Bij het assembleren werden daar met jeffitex gevulde stekels tussen geplaatst. Het voorpand werd verknipt, zodat er een buik ingezet kon worden. Veiligheid voor alles, en ik kon het alweer niet laten om reflecterende paspel in het voorpand te verwerken, net zoals in de mouwen.
De kap kreeg een klep (die ik vijf keer heb losgetornd, om daarna te besluiten 'dat het wel goed genoeg was'*), en er werd ook nog een afneembaar staartje voorzien.
Oorspronkelijk was ik van plan om nog een ritsflap te voorzien, mooi de geel/blauw-contouren van de buik meevolgend, maar mijn courage was op. En och ja, geen kat die dat mist, eigenlijk.

Mijn dino was geboren.


Tijdens een weekendwandelingetje merkten we de eerste tekenen van de lente op. Dat doet deugd, als je 't mij vraagt.


Het zou  wel cool zijn om te denken dat Timo hier doet alsof hij een dinoklauw heeft of zo. Peut.  Hij doet alsof hij de ontspanner van het fototoestel indrukt. Mja.



Tijdens een wandeling heeft Timo vaak last van benenmoeheid. Soms ook van voetenmoeheid. Daarom rent hij naar de dichtstbijzijnde bank om even uit te kunnen rusten. Als we hem inhalen, doet hij dat opnieuw. En opnieuw. En opnieuw.

En als dat niet meer lukt, en ik ben in mijn goeie, dan is er nog een benenwagen natuurlijk. 



Hoe noemen ze dat? Blurry, but perfect? Voor mij wel, in ieder geval.

Patroon: Lars van Zonen09
Stof: gekookte wol van Rijstextiles

*hoe het nu zat met die klep van de kap: de flap heeft een boven- en een onderkant. De onderkant van de flap moet je nipter knippen, zodat je spanning steekt op de onderkant van de flap, en die dus niet voor de ogen gaat hangen. Verder verstevigen met dunne, maar zet stevige versteviging, zodat de flap 'staat'. 
Met plezier, ik hoop dat jullie wat minder moeten tornen dan ik. 

15 opmerkingen:

  1. Wablief? Zo veel uren? Gij moet uw kinderen heel graag zien :-) Maar wat een zalig resultaat, van allebei de 'jassen', want ze zijn toch echt meer dan een gewoon carnavalspak geworden hè!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Naah, uiteraard, maar ik moet vooral heel graag naaien dan ;-)
      Jaja, deze jas heeft zijn vorige al volledig vervangen. Toen we vandaag door het centrum van Gent liepen, werden we af en toe nagekeken. 't Heeft mij een tijdje gekost om te weten hoe het kwam :-)

      Verwijderen
  2. Mijn zoontje heet ook Timo en ik noem hem vaak Timo Dino :-) leuke jas ! Die zou hier ook in de smaak vallen!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Nog zo'n mooie! De uren allemaal meer dan waard!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel. Uiteindelijk zie ik het ook, al moest ik door het werk heen kunnen kijken :-)

      Verwijderen
  4. Twee prachtige jassen! En 't mag gezegd : 'in 't echt zijn ze zeker nog mooier dan op foto. ZALIG!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Mag ik u even knettergek vinden als je voor een carnavalsjas de Lars als basis gebruikt? Niet dat ik dat geen keischone jas vind, nee nee, maar euh, misschien wat arbeidsintensief #schaterlach. Het leverde hem in ieder geval een ongelooflijk stoere jas op! En wat ben ik blij dat hij de jas gewoon doordraagt ♥
    --ik maakte ooit één keer een Lars. Die na uren werken - oké, het waren er geen dertig, maar toch een dikke twintig vermoed ik - te klein bleek. Niet een beetje, maar ondraagbaar te klein. Ik knipte vorig jaar een Lars, maar durfde die tot op vandaag nog steeds niet ineen stikken, ik vermoed een of ander naaitrauma #schaterlach

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Oh, maar in die 30+ zat ook Amélie haar cape hé. Hoeveel uur per stuk ik eraan gewerkt heb, dat weet ik niet, want de weken ervoor had ik er ook al aan gewerkt. Maar goed, dat helpt niet zeker :-)
      Een jas naaien vind ik van het leukste dat er is, omdat ze dat quasi iedere dag aandoen - leve België.
      En ik verkies Zonen09 met de ogen dicht boven ieder ander tijdschriftpatroon. Die werkbeschrijving hé.
      Ik vind het wel heel erg zonde van jouw Larsen. Hopelijk heeft iemand anders van die eerste nog plezier gehad. En van die tweede... Eh, njah, laten liggen helpt niet om groter te maken zeker?

      Verwijderen
    2. Groot gelijk met je zonen09voorkeur, dat komt altijd goed! De eerste Lars wordt nog altijd gedragen -- hoera voor twee broertjes die véél smaller zijn dan mijn exemplaren. En de tweede, wel, die staat volgende week op het programma! Of de week daarna. Maar zeker binnenkort, dan kan hij die dit voorjaar nog dragen. Voel je vrij om me eraan te herinneren #schaterlach

      Verwijderen