Vorige week, toen de kindjes bij de schoonouders op vakantie waren, draaide de naaimachine overuren. Naast de trui voor Timo, maakte ik ook het nieuwste jassenpatroon van Straightgrain voor Amélie.
Het viel mij geweldig mee om het jasje te maken. Er zijn best veel patroondelen, en het is behoorlijk tijdsintensief, maar het is echt niet moeilijker om te maken dan pakweg de Tinny, die je hier en hier en hier al kon zien. Mijn schrik, 't was nergens voor nodig. Daarenboven vind ik de jas zo geslaagd, dat ik hem overal mee naartoe sleep, fris of heet. (Liever heet, trouwens). Iedereen die niet te hard tegenstribbelt, krijgt de jas in zijn handen geduwd, gewoon om er eens naar te kijken, en te zeggen 'oh waw Jozefien, zo mooi'. En dan blink ik in mijn vel.
De stof vond ik bij Hendrika -zeg maar Hennie - aka sinds kort de vlam van de peter van mijn man. Topvrouw, dat heb ik zo gezien.
Zij is retoucheuse. Vroeger, toen haar echtgenoot nog leefde, stikten ze ook maatwerk. Op haar eentje kan ze dat niet aan, en ze heeft besloten haar hele stoffenvoorraad van de hand te doen aan bodemprijzen. Ik moet toegeven dat je even moet zoeken, maar kijk, ik heb er 54 euro uitgegeven, en alle stoffen zijn geprijsd aan 2 euro per meter. 't Is dus eigenlijk maar een béétje zoeken hé. Allez ja. Wie ook zijn slag wil slaan, 't is in Bocholt te doen.
Voor het jasje zou ik voor simpel gaan. En toen zag ik Annicks exemplaar,en wou ik toch paspel. En toen zag ik Lies haar exemplaar en wou ik toch strak. En toen ging ik uiteindelijk toch maar all the way. Plooitjes, paspelzakken die ze nooit zal gebruiken maar die ik toch eens wilde oefenen, gerimpelde mouwkoppen (zo mooi!), et cetera.
Ik heb het jasje gevoerd met een tricot van Lillestoff, die al in mijn kast ligt van voor ik een dochter had. Om dat moois ook wat aan de buitenkant te laten zien, heb ik er ook paspel van gemaakt. Niets schuin van draad (dadoedetochnimettricot?), maar gewoon een reep rond een metserkoord, en klaar. De enige - echt enige - keer dat ik getornd heb, was toen ik vergeten had om paspel tussen boven-en onderpand te stikken. Meevaller, toch? Ik denk niet dat 'een eerste keer' al zo vlot gegaan is.
Gele knopen maakten het plaatje in mijn hoofd af, maar toen ik in de Veritas op mintkleurige exemplaren botste, kon ik niet anders dan dat buisje naar de kassa te brengen.
De foto's zijn niet van de vrolijkste. Zelfde tijd locatie als hier, maar de dochter heeft er sinusitis en een oorontsteking en een doorkomende tand, en het was laat, dat ook, toen moeder het lumineuze idee kreeg om toch nog rap een shootje te doen. Pas toen Cyria me bijstond met attributen en haar warme hart, vond de dochter het plezant.
Dank aan beide modellen!
Voering: Lillestoff - Aloha Flamingo
Buitenstof: merkloos bij Hendrika - Leemskuilenstraat in Bocholt
Weetje: mijn klosje Güttermanngaren was ei zo na op, toen het jasje af was. Wetende dat ik hier en daar nog wat met een ander kleur gestikt had, betekent dat dat er in dit jasje iets meer dan honderd meter draad gekropen is. Kan wel tellen, me dunkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten