Elke moeder vindt dat zij de beste onthaalmoeder of crèche heeft voor haar kind. Dat hoop ik in ieder geval voor al die moeders.
Maar goed, ik weet uiteraard beter.
Meer dan twee jaar lang werd ons kleine ventje groot bij drie prachtige dames. Ik ga niet uitweiden over hoe goed hij het er had - geen andere moederharten jaloers maken, en uit eigenbelang, want ik wil niet dat dit stukje kinderhemel overrompeld wordt, zodat ik een volgende telg nooit meer zou kunnen plaatsen. Bottomline is dat wij echt heel dankbaar zijn dat ons kereltje op deze manier opgevangen werd, we kunnen ons niet beter wensen.
Daarom besloten wij een persoonlijk cadeautje afgeven in de crèche.
Kun je feestelijker gaan dan met een stoelkroon?
Jawel hoor, namelijk met twee stoelkronen.
Als er tweelingen gevierd worden, of zoals vandaag, twee kindjes uitgewuifd worden, mogen die voortaan elk op een troontje.
Subtiel heb ik de maten genomen van een stoeltje (de breedte is de lengte van mijn pink tot aan de derde sproet op mijn onderarm, de hoogte was zowat mijn ringvinger tot aan mijn pijnlijkste blauwe plek).
Het besef kwam gelukkig snel genoeg dat er ook armleuningen zijn aan die stoeltjes, dus heeft manlief, gewapend met een lintmeter, wat exactere maten opgenomen.
Volgende schets werd de basis voor mijn kroon:
De breedte van de rugleuning bleek 32,5 cm, de hoogte 28. Op 14,5 cm vanaf de zitting was er een armleuning. Daarom besloot ik de onderste 15 cm niet aaneen te naaien, maar af te werken met biais.
Ik stikte op persvoetbreedte, waardoor ik met deze maten ongeveer 2 cm speling had om de kroon over de stoel te kunnen schuiven.
En voor de rest konden we ganz los gehen. Van 19 uur tot 23.30 uur (waarom blijf ik die naaitijd toch onderschatten?) heb ik mij helemaal uitgeleefd, en dit is het resultaat:
Leen, Cyria en Sharon: mocht jullie oog hierop vallen, wij dragen jullie in ons hart.
Bedankt!
Maar goed, ik weet uiteraard beter.
Meer dan twee jaar lang werd ons kleine ventje groot bij drie prachtige dames. Ik ga niet uitweiden over hoe goed hij het er had - geen andere moederharten jaloers maken, en uit eigenbelang, want ik wil niet dat dit stukje kinderhemel overrompeld wordt, zodat ik een volgende telg nooit meer zou kunnen plaatsen. Bottomline is dat wij echt heel dankbaar zijn dat ons kereltje op deze manier opgevangen werd, we kunnen ons niet beter wensen.
Daarom besloten wij een persoonlijk cadeautje afgeven in de crèche.
Kun je feestelijker gaan dan met een stoelkroon?
Jawel hoor, namelijk met twee stoelkronen.
Als er tweelingen gevierd worden, of zoals vandaag, twee kindjes uitgewuifd worden, mogen die voortaan elk op een troontje.
Subtiel heb ik de maten genomen van een stoeltje (de breedte is de lengte van mijn pink tot aan de derde sproet op mijn onderarm, de hoogte was zowat mijn ringvinger tot aan mijn pijnlijkste blauwe plek).
Het besef kwam gelukkig snel genoeg dat er ook armleuningen zijn aan die stoeltjes, dus heeft manlief, gewapend met een lintmeter, wat exactere maten opgenomen.
Volgende schets werd de basis voor mijn kroon:
De breedte van de rugleuning bleek 32,5 cm, de hoogte 28. Op 14,5 cm vanaf de zitting was er een armleuning. Daarom besloot ik de onderste 15 cm niet aaneen te naaien, maar af te werken met biais.
Ik stikte op persvoetbreedte, waardoor ik met deze maten ongeveer 2 cm speling had om de kroon over de stoel te kunnen schuiven.
En voor de rest konden we ganz los gehen. Van 19 uur tot 23.30 uur (waarom blijf ik die naaitijd toch onderschatten?) heb ik mij helemaal uitgeleefd, en dit is het resultaat:
Leen, Cyria en Sharon: mocht jullie oog hierop vallen, wij dragen jullie in ons hart.
Bedankt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten