Een nageaapte kaptrui

Om Timo van een nieuwe trui te voorzien, greep ik naar een groen-grijze zomersweat. Zo'n streepjesstof behoeft niet veel en een simpele V-hals zou mooi staan. En misschien een tof detail aan de mouw om het op te leuken, en het wat Jozefieniger te maken.

Omdat ik niet verder geraakte dan ellebooglappen of een lusje rond de mouw, werd hulplijn Pinterest ingeroepen. Maar iets van een bos en bomen, en vooral eiken dan, maar ik was op zoek naar een kerselaar, het liefst van al in bloei.

Ondertussen dacht ik aan stripe-blocken (zoals met de geweldige stof van Zonen09 al meermaals gedemonstreerd werd), en misschien toch geen zo'n supersimpel truitje. Een kaptrui of zo. Da's altijd scoren, en zo'n streepjesstof, da's toch perfect voor een hoodie.

En toen botste ik op een anderhalf maand oude blogpost van Paspelpoes An. Destijds vond ik haar sweater al helemaal geweldig, en mijn mening is in tussentijd niets veranderd.

Maar een trui namaken - is dat wel moreel? Ik riep manlief erbij, en probeerde uit te vissen wat ik anders wou. Bitter weinig, zo bleek. Het enige waar ik op uitkwam, was hem wat te downgraden. Aan duimsgaten doe ik niet mee, en het kraagje leek me wat te warm. En voor de rest wilde ik alles. Echt alles. In die mate dat ik de stof voor de zakken opnieuw knipte, omdat de lijnen eerst de andere richting uit wezen, en dat toch niet je dat was. Al een geluk voor mijn gemoedsrust dat ik boordstof wilde, dat wel.

Ziehier dus foto's van een heel gelijkaardige trui met een ander kind erin. De enige meerwaarde die ik kan bieden is zijn bijpassende accessoire. Leve doktersbezoekjes.

Ik startte van een raglan-Billie 116 (voor T-shirts kies ik de 116S), maar heb tijdens het knippen de panden een halve cm van de stofvouw gelegd. Ik kreeg schrik voor een te smal truitje, maar die bleek achteraf gezien ongegrond. In de lengte mocht er ook wat bij, zo vond ik toen ik aan het knippen was, en twee cm extra waren een feit. Ik tekende een oversized hoodie met voldoende overlap aan de kraag, zodat ik zeker was dat het  vooraan mooi afgewerkt zou zijn. De middennaad werkte ik af door hem op z'n Engels te stikken.

 En zo'n verstoppertjeskap, da's wel plezant, zo dacht de zoon.

Met de zakken is hij ook tevreden, trouwens.

Mijn God, ik hoop dat dit geen impressie is van mijn kleine Timo binnen tien jaar... Een woord voor deze hoge mate van stoerdoenerij moet nog uitgevonden worden - gelukkig beseft hij het zelf nog niet.

Een streepjesstof behoeft dus niet veel, en een V-hals zou mooi staan.

Maar een streepjesstof is ook heel tof voor een kaptrui. 

Met die streepjes kun je echt alle richtingen uit (hebdem?).

Stof: zomersweat uit het ter ziele gegane Stof & zo!

Patroon: een aangepaste Billie, maar feitelijk gewoon nagetekend van haar

Vier, want Amélie werd 1!

Mijn dochter was gisteren jarig. Dat ze als een prinsesje gekleed zou gaan, zagen jullie hier al.

Een prinses zonder kroon, dat is een spijtige zaak.

Een jarige zonder kroon, dat is onvergeeflijk.

En zodus kroop deze deadlinenaaister zaterdagavond - lees: na tienen - achter haar naaimachine. Een kwartier voor middernacht mocht ik mijn bed in. Als Assepoester zou ik zowaar niet door de mand vallen, ware het niet dat het kroontje nog niet rondgestikt was- een pasbeurt vooraleer de rekker vastgezet wordt is heel handig, zo leert mijn kroonervaring ondertussen.

Na een kom stoofvlees op het vuur gezet te hebben, stikte ik zondagochtend dus nog even door. Ik haalde zelfs mijn strijkijzer boven om met glitterflex duidelijk te maken dat ik vorig jaar deze tijd heel hard aan het zwoegen was. De dochter is pas in de namiddag ter wereld gekomen, dus ik maak mezelf graag wijs dat ik nog steeds op tijd was.

Het concept van een feestkleedje verdwijnt tijdens hét feest- en fotomoment bij uitstek - de taart - helaas achter een grote slab, dus dat euvel moest nog verholpen worden.

Kzweeretuémaat, gouden paspel en de rondingen van een kroontje, da's gelijk nie wijs, maar gouden paspel en een badhanddoek, da's ook niet optimaal. Al zou ik het toch opnieuw doen. Helemaal in stijl van haar kleedje kreeg ze een paspelblockslab. Die is even lang als haar jurkje en kan dus nog lang dienst doen. Evenwel is veel morsen niet toegestaan, want die feeststof, da's er eentje voor de handwas. Tja.

Gelukkige verjaardag, lieve meid!

Stof: van oma
Glitterflex: Feeërieke

Patroon slab: zelf getekend

Patroon kroon: Mina Dotterig (uit de vrije hand, maar volledig hoe zij het beschrijft)

Noa pants

Marte van Compagnie M is volop op dreef. Omdat ze naar haar gevoel niet snel genoeg nieuwe patronen op de markt kan brengen - zo veel ideeën, zo weinig tijd (wie kent dat niet?) - besloot ze om een subcategorie aan patronen op de markt te brengen. Rechttoe, rechtaan, maar wél met de typische Compagnie M-twist.
Enter zomerbroek Noa.

Het is een heerlijk broekje zonder veel franjes, met een superleuke zak, waar je je creativiteit op kunt botvieren. Spelen met contrasten, structuren, paspel... Het kan allemaal! Ik heb er ondertussen drie gemaakt, en ik krijg steeds meer ideeën om een specialleke toe te voegen aan de zakken.

De zoon kreeg een short. Heupbreedte 3 jaar, en lengte 5 jaar. Meet zeker je kindje op vooraleer je een broek uittekent, zo kom je tot het beste resultaat!
En sorry, blijkbaar is zwart-wit gespikkeld écht niet de beste teststof, maar ik vind de broek zo tof geworden, dat ik jullie toch met foto's overlaad.

Durft hij?

 Ja hoor. Splatsj!

 En spring!

En wandel!

Wandel diep!

En giet dan toch maar die laarzen leeg. Gniffel. Hashtag geslaagde moeder.

En zie eens wat een tof broekje het geworden is. Dit was mijn derde, dus ik stond al wat foliekes toe. De zwarte stof heb ik eerst in plooien gestreken en gestikt, vooraleer er mijn flapdeel uit te knippen. Het staat heel chic, geloof me. Op mijn woord dan, want op de foto's is dat helemaal niet zichtbaar. Gniffel bis.

Onderaan werkte ik de pijpjes af met paspel in plaats van een zoompje, en ik voegde ook een valse gulp toe. Maakt het wat jongensachtiger, vind ik.

Oh, ik zou duizend poepjesfoto's maken.  Zie toch eens hoe schoon. Het broekje hé. Maar het poepje toch ook.

Als je dacht dat de dochter er voor Piet Snot bijzat, zo een paar foto's hoger, da's niet waar. Ook zij heeft een Noa aan. (Teruggescrolld? Haha, goed zo!) Helaas heb ik daar geen deftige foto's van. Het kind trekt zich op, maar blijft dan op haar knieën zitten. Niet ideaal om een broek te fotograferen.

De beste foto's zijn deze hieronder. Ze staat er precies een beetje pips op, en dat kan wel kloppen, want ze voelt zich een beetje misselijk. Dat weet ik, omdat ze een uurtje later een beetje overgaf op ons bed. Allez ja, in mijn hand. En daarna heeft de echtgenoot haar op de grond gezet. Op het tapijt. En toen vond God het een goed moment om ons te straffen voor ons luie-baby-eten. In een mum van tijd had ik overvolle handen met halfverteerde smurrie die nóg meer stonk dan toen ik het in de microgolfoven opwarmde. Na wat hysterisch gekrijs van mijn kant en lichtelijke paniek in de ogen van de echtgenoot - de conversatie ging zowat als volgt: "Doe dan iets!" "Ja, wat dan?" "Eh, ... Serieus? Pak haar vast!" -, trapte de echtgenoot behoorlijk ninjagewijs de deur in ('t is te zeggen, met zijn hiel duwde hij de klink naar beneden, want zijn handen hielden het kind zowat een meter voor hem uit), en op de trap mocht ze haar maag verder ledigen. De broek bleef niet gespaard.

Deze foto's dateren van vóór haar middagmaal en hebben dus niets met de zaak te maken. Je kunt er haar broek op zien, en da's het belangrijkste.

 't Is voor de broek ze, dat we die foto online zwieren. Gniffel tris.

Dochterlief kreeg een maatje 2 jaar, met lengte 1 jaar. Blijkbaar is't gewoon een dikske, want die lengte was nog steeds ruim. Een elastiekje in de zoom loste dat probleem op, en haar broek gaat zeker nog een paar maanden mee.


Haar laatste broek - feitelijk de eerste die ik naaide - daar is het helemaal triestig gesteld met de beelddocumentatie. Meer dan deze foto kan ik u niet geven. En dan te zeggen dat ze die achterstevoren aanhad (niet mijn fout!), en ik dat te laat gemerkt had (wel mijn fout...). Maar ze is er schattig mee, dat wel.

Conclusie: Noa is een snel-klaarproject met weinig keuzestress en voldoende mogelijkheden om creatief te zijn, waar jongens en meisjes mee gediend zijn. Ook kopen? Voor slechts 5 euro is het pdf-patroon van jou! Meer nog: tot en met 19/6 krijg je 10 % korting met de code Noa10.

Stof Noa Timo: naamloos, canvasje, indertijd gekocht bij Liesellove

Grijze Noa Amélie: Lilybalou, Mon Depot

Groen-gele Noa Amélie: Soft Cactus, Maastrichtse markt 

Patroon: Noa Pants van Compagnie M