Jozefien neemt de draad op: Een Issie dress voor Amélie.

Na de kerstvakantie startte mijn oudste dochter haar schoolcarrière. En dat deed ze zeer goed overigens. Van "het schattigste meisje van de klas" over "een aanwinst in de turnles" tot "meent ze dat nu echt?" toen ze vader en moeder zonder verpinken wandelen stuurde tijdens haar prille eerste kwartiertje in de klas. De leerkrachten waren lovend, en moeder blonk van trots.

Ondertussen zijn de leerkrachten al wat wijzer; het is duidelijk dat de dochter zelf ook weet dat ze schattig is, en dat ze daar duchtig misbruik van weet te maken, al wordt dat hier en daar getemperd. Mijn sluw schattig meisje.

Haar beste beentje zet ze nog steeds voor tijdens het turnen.

En af en toe laat ze toch eens een traantje 's morgens vroeg, al weet ik niet zeker of dat gemeend is, of ze enkel wil uitspelen dat mama of papa iets langer bij haar blijven. Cifra opmerking 1.

In ieder geval, ik vond, zo voor haar grote dag, dat ze wel een jurkje verdiende. Pasen is nog niet in zicht, maar deze blogpost begint toch al wat naar vijgen te smaken. Ah ja, maak ik het minder erg door te zeggen dat ik het pas af had in de loop van vorige week, en dat ze het sinds maandag draagt? Ja? Nee? Zoiets dus.

Dus ja, vandaag had ze haar jurk nog steeds aan. Beetje limiet, zo vier dagen, maar ze speelt precies minder op de grond dan haar broer, dus 't ging nog. Een schattige propere seg. Al heb ik het jurkje nu toch in de wasmand gemoffeld, anders zou ze geheid morgen alweer in dezelfde outfit vertrekken. Dat gaat zo als moeder te lang in bed blijft hangen met de jongste, en vader in turbomodus de kinderen klaarstoomt. Ik ben al content dat ze niet in hun pyjama vertrekken.

Maar goed. Morgen nodigt Amélie haar crèchemama's uit. Op het menu staan sips, kokkollie en sokomoes. Het dessert heeft ze helpen maken (en voorproeven, véél voorproeven), en daar heb ik foto's van. Dus voilà, haar ik-ga-al-twee-weken-(en-vier-dagen)-naar-schooloutfit.