zondag 12 maart 2017

#happythings2017

Liesellove is niet vies van een uitdaging, dat weet onderhand iedere doorwinterde bloglezer. Deze keer start ze #happythings2017 op, om bewuster de kleine schoonheden in het leven op de gevoelige plaat vast te leggen. Omdat dat een doel is waar ik mij in kan vinden, doe ik lekker mee.


Ik digitaliseerde foto's terwijl ik vrolijke sokken aanhad, op de carnavalstoet van Ledeberg zagen we leutige veters, die kinders van mij - happy happy happy happy (de dochter houdt van het potje!) happy things, het eerste lenteweekend van het jaar was heerlijk, en ik genoot van het uitzicht op De Krook.










vrijdag 10 maart 2017

Twee Lila's, en tips voor de tweelingnaald.

Veel uitleg behoeft het niet. Ik hou van baby's, en ook van Lila, dus kregen er twee meisjes een jurkje.

 

Omdat ik ondertussen weet dat het gat voor het hoofd voldoende groot is, heb ik het aangedurfd om de rechte naden te verstevigen met vlieseline. Net en strak, yeah baby. Baby, hah.


Ik had lang geleden de tweelingnaald afgezworen, maar kijk, in een Femmanaailes leerde mijn ex-buurmeisje ermee werken, en eigenlijk leek het precies nog wel mee te vallen. 
Tips: 
- Drieg (jawel) eerst je zoom. Doe dat op een halve mm (jawel) van de rand van je stof. Als je dan met je tweelingnaald naait, kun je de driegdraad als middenlijn volgen, en zit de rand van je stof tussen de twee stiklijnen in. Propertjes! Zelfs als je het slechte idee had om een tweelingnaald met een belachelijk dunne breedte van 2,5 mm te nemen, bekom je een mooi resultaat.
- Zet je steeklengte op drie.
- Hecht niet, maar naai gewoon enkele steken over op het einde.
- Trek een beetje aan je stof als je naait. Dit klinkt misschien vanzelfsprekend, maar bij deze tip ging ik dus altijd de mist in, want ik trok aan de stof zowel voor als achter mijn naaivoet. En dat mag niet (je maakt misschien wel je machine kapot, en erger nog, de juf wordt boos). Je leurt enkel aan het te naaien stuk, en 't zou moeten in orde komen.
  


Stof blauwe konijntjes: De stoffenstraat, maar 't is uitverkocht, sorry
Stof flapje: De stoffenstraat


donderdag 2 maart 2017

Carnaval - een Lars

Ik zal niet liegen als ik zeg dat ik vorige week meer dan dertig uur genaaid heb. Gelukkig heb ik dat niet alleen 's avonds gedaan - ook 's nachts, haha, en stiekem ook tijdens een dagje verlof - maar toch, 't was een beetje overkill. Tijdens mijn deadlinenacht wist ik echt niet meer wat ik van de jas moest denken. Ik vermoedde dat ik hem mooi vond, en ik stikte verder. Pas toen ik hem enkele uurtjes later op model zag, wist ik dat het een toppertje was.

Deze jas heb ik ook afgekeken van hier. Alweer: als je beseft wat daar allemaal in kruipt van materiaal en tijd, kun je alleen maar denken dat de verkoopprijs een geweldig goede deal is.

In tegenstelling tot de vlindercape had ik hier wel een pracht van een basispatroon om van te vertrekken. Lars en zijn werkbeschrijving zorgden ervoor dat ik geen zenuwinzinking kreeg. Dank je wel Sharon.

Ik knipte het rugpand in twee delen, net zoals het middendeel van de kap. Bij het assembleren werden daar met jeffitex gevulde stekels tussen geplaatst. Het voorpand werd verknipt, zodat er een buik ingezet kon worden. Veiligheid voor alles, en ik kon het alweer niet laten om reflecterende paspel in het voorpand te verwerken, net zoals in de mouwen.
De kap kreeg een klep (die ik vijf keer heb losgetornd, om daarna te besluiten 'dat het wel goed genoeg was'*), en er werd ook nog een afneembaar staartje voorzien.
Oorspronkelijk was ik van plan om nog een ritsflap te voorzien, mooi de geel/blauw-contouren van de buik meevolgend, maar mijn courage was op. En och ja, geen kat die dat mist, eigenlijk.

Mijn dino was geboren.


Tijdens een weekendwandelingetje merkten we de eerste tekenen van de lente op. Dat doet deugd, als je 't mij vraagt.


Het zou  wel cool zijn om te denken dat Timo hier doet alsof hij een dinoklauw heeft of zo. Peut.  Hij doet alsof hij de ontspanner van het fototoestel indrukt. Mja.



Tijdens een wandeling heeft Timo vaak last van benenmoeheid. Soms ook van voetenmoeheid. Daarom rent hij naar de dichtstbijzijnde bank om even uit te kunnen rusten. Als we hem inhalen, doet hij dat opnieuw. En opnieuw. En opnieuw.

En als dat niet meer lukt, en ik ben in mijn goeie, dan is er nog een benenwagen natuurlijk. 



Hoe noemen ze dat? Blurry, but perfect? Voor mij wel, in ieder geval.

Patroon: Lars van Zonen09
Stof: gekookte wol van Rijstextiles

*hoe het nu zat met die klep van de kap: de flap heeft een boven- en een onderkant. De onderkant van de flap moet je nipter knippen, zodat je spanning steekt op de onderkant van de flap, en die dus niet voor de ogen gaat hangen. Verder verstevigen met dunne, maar zet stevige versteviging, zodat de flap 'staat'. 
Met plezier, ik hoop dat jullie wat minder moeten tornen dan ik.