Timo's taal #1

Met deze post heeft Kelly mij overtuigd om heerlijke kinderuitspraken op te slaan. Want uiteraard, je vergeet ze, en dat is verdomd spijtig.

Daarom ga ik de leukste zegjes proberen te onthouden, en ik hoop jullie iedere maand een fijne update mee te geven.

Bij deze, mijn selectie uit januari 2015:

- Mama, waar is mijn gélésim?
- Je watte, lieveke?
- Mijn gélésim, mama, om te bellen.
*kleine aha-erlebnis: telefoon, gsm… ik snap hem*
- Heb jij een gsm dan?
- Ja, van mij werk.
- Ahzo, jij werkt. Wat doe jij voor werk?
- Knopjes duwen.
Wie mijn kind kent, weet dat hij het helemaal bij het rechte eind heeft. Timo wordt later professioneel knopjesduwer. Net zoals zijn papa.

Timo voelt zich niet lekker, zit aan tafel, en huilt omdat hij zijn korsten niet wil opeten.
- Mama, ik wil een knuffel.
- Als ik jouw een knuffel geef, eet jij dan je korsten op?
Een akkoord wordt bereikt, en na de knuffel schiet het humeur meteen de hoogte in.
- Mama, wat doe jij?
(Een favoriete vraag die te pas en te onpas gesteld wordt, vooral te onpas trouwens, maar dit terzijde.)
- Awel jongen, ik chanteer jou. Ik chanteer jou, en jij chanteert mij, zo gaat dat in het leven.
- Mama, ik wil water.
Het kind krijgt een gevulde beker.
- En nu santeren!
Vader en moeder klinken samen met het kind op de laatste zijn taalvirtuositeit, ook al beseft hij het zelf niet.

Ik heb veel pizza’s op mijn hemd.
Nu dacht ik een prachtige foto te hebben van Timo met het hemdje dat oma hem gemaakt had voor kerst, maar feitelijk zie je de pizza's niet zo goed. Dus mijn "Oordeel zelf, en zie dat hij gelijk heeft" kan ik niet gebruiken. Maar de foto plaats ik toch, want ik vind hem heerlijk. 

 

Warm.

Aanschouw het overschot van deze trui, waar de schaar al in gezet werd om een trui met passende mouwen uit te maken. De volgende bestemming voor de resten wol is een muts.

Mijn eerste plan was om rechttoe rechtaan zo'n simpele muts te naaien: een rond modelletje dat goed over de bol past en de indruk van een eierhoofd wekt, met een boord die je omslaat. Je begrijpt wel wat ik bedoel.

Maar dat leek niet meer haalbaar. En eigenlijk kan ik ook snel van gedacht veranderen. In Ottobre 4/2014 staat namelijk een prachtige pilotenmuts. Die wou ik ook maken.

Een leerachtig stofje had ik nog wel liggen in mijn stoffenkast in de vorm van een oude verknipte broek. Dat hier dus veel patroondeeltjes voor te gebruiken waren, kwam mijn stoffenkeuze alleen maar ten goede. Al maakte ik mij het -uiteraard- veel moeilijker dan nodig door mijn muts te moeten dubbelen, terwijl het volgens de regels van de kunst - of van het boekje - met namaaklamsleer zo gefikst is. Een leertje met daar direct een schaapje aan, inderdaad, bij nader inzien, niet mis.  Mijn voering trekt ook een beetje hier en daar. Doordat mijn truiresten toch wat nipt bleken af en toe, heb ik de 'recht van draad' zo recht als mogelijk genomen. Laat ons die fouten maar gewoon charmant noemen.

Om jullie mijn trui te tonen, de muts binnenstebuiten op ballon.

De achterkant heeft geïntegreerde rekkertjes, zodat het aan de onderkant van het achterhoofdje mooi aansluit. Mijn rekkertjes zitten net iets te hoog, maar gelukkig heeft mijn kind een net iets normalere vorm van hoofd dan de ballon, dus al bij al valt het nog mee.

De buitenkant ziet er zo uit:

En om dat ballonhoofd in ieder geval al te ontkrachten, toch nog een foto van op het ware model. Want ook al hangt er nog geen velcrosluiting aan, en moet (nou ja, we zullen zien) er nog een pilotenbril op geappliceerd worden, toch is de muts al lekker warm en doet hij dienst.
En als je kind dan tijdens een wandeling in een zompig, héél zompig grasveld staat, en madeliefjes voor je begint te plukken op een koude januarizondag, dan smelt je een beetje, en ben je geweldig blij dat je dat fototoestel bij hebt omdat er zich misschien wel een kansje zou voordoen om dat naaisel te fotograferen.
Timo warme oren, ik een warm moederhart.

Patroon: uit Ottobre 2014/4

Stof: recykleermateriaal

Een V-halstrui met te korte mouwen

Aanschouw deze trui.

Een simpel grijs ding, superwarm en heel zacht. En ook behoorlijk duur geweest. En te kort aan de mouwen voor de echtgenoot. Helaas.

Ik wou de trui al een tweede leven laten leiden bij de schoonvader, maar dat ging niet door. Foute halsuitsnijding en kieskeurige schoonvaders, zoiets.
Maar stiekem was ik daar blij om. Want de dag dat de echtgenoot de trui had meegenomen richting oosten, had ik toch net een fantastische inval: ik zou er een warme muts mee maken voor de kleine.
Want nu loopt hij nog steeds rond met een dubbel tricootje, en ik zag het arme kind in de loop van de week naar zijn oor grijpen terwijl zijn mutsje opstond. Fail, moeder!

Bon, een muts uit een trui, dat laat heel veel trui over. En da's ook zonde. 't Was echt geen goedkoop ding, zoals ik al zei.
Don't make things harder than they are: maak er gewoon ook nog een trui uit!

En zo geschiedde. Omdat ik die V-hals wel echt vind passen bij die trui, zou ik die gewoon kopiëren. Maar uiteraard had ik geen patroontje met een V-halsje in verwerkt. Dat zou te gemakkelijk geweest zijn. De logische inner ik tekende daarom een bestaande gekochte trui van Timo over. Dat had geen V-hals, maar ik zou het wel aanpassen. (Aan een bestaand patroontje een V-hals toevoegen, had ik uiteraard niet gedacht. Ik bedoel, daar is toch geen uitdaging aan *kuch*.)

Wanneer voor- en achterpand aaneen stonden, knipte ik een V-halsje in mijn stof, tornde de bestaande halsboord los, knipte daar een stuk af, en plaatste die in mijn nieuwe halsopening.
Doordat ik die boord gewoon inkortte, had ik daar geen extra aanwijzingen voor nodig, maar ik had mijn huiswerk wel gemaakt en op de blog van Oon staat duidelijke uitleg hoe je zelf zo'n boord tekent.
Maar aiaiai, bleek dat  gat met boordstof aan nu toch wat kleiner uit te vallen dan verwacht. Of wat had ik gedacht. Patronen, dat is toch een goede uitvinding.
Ik tornde mijn boordstof los, knipte het gat wat groter, en trok nog wat harder aan de boordstof, zodat die toch aan het nieuwe gat paste. Er zit nog een kléin beetje rek op.

En waar een wil is, is een weg. Mits de juiste techniek -een beetje geforceer- gaat die trui over Timo's hoofd. Zeg nu zelf, echt ongelukkig ziet hij er toch niet uit, na dat geworstel.

En nu, nu heeft die trui te lange mouwen. Maar dat lost zich tegen volgend jaar vanzelf op. Kinderen, heerlijk om voor te naaien.

Dan rest (haha, rest) enkel nog de hamvraag: gaan uit die stukjes mouwen nog wel een muts?

Patroon: zelf getekend

Stof: recykleermateriaal