vrijdag 26 augustus 2016

Een jumpsuit. Voor mezelf.

Kijk, in een reactie op deze post ging ik met de billen bloot. Toegeven dat ik voor mezelf aan't naaien was seg. En dan antwoord krijgen dat ze er benieuwd naar was. Een van de naaibloghelden in dit land dan nog wel. Shit.

Ik weet niet hoe dat bij jullie zit, maar naaien voor mezelf, da's toch een lastige. Hier en daar heb ik al wat gemaakt, maar er is nog maar één ding op de blog geraakt. Ik ben kritischer en het is moeilijker, dat is geen geweldige combinatie om tevreden te zijn met je werk.

Enfin, ik was met mijn schoonmoeder en haar schoonzus aan't stoffen shoppen. Toen we zo allemaal voor de spiegel stonden met die stof voor ons gedrapeerd, leek het mij toch geweldig goed af te gaan. Van etnische printjes blijf ik normaalgezien weg, maar ik zag er een jumpsuit in. Iets van overmoedig, en grenzen verleggen.

Ik kocht behoorlijk wat stof die dag (27 m, weet u nog?), en deze móest er echt het eerste aan geloven, uit schrik dat hij anders in de stoffenkast zou blijven liggen. Missie geslaagd.
Nu moet ik er alleen nog voor zorgen dat hij niet in de kledingkast blijft hangen.











Stof: merkloos bij Hendrika - Leemskuilenstraat in Bocholt
Patroon: Lutterloh 158/159 


donderdag 18 augustus 2016

Timo's Taal #6

De waarheid komt uit een kindermond. En veel leutigheden ook. Hierbij een kleine bloemlezing van de voorbije maanden:

De Karrewieters hebben onze school goed gevonden op televisie!
In Timo's universum zweven de zesdeklassers van zijn school ergens op de antenne. De verbazing op zijn gezichtje toen hij de kinderen herkende - goud waard!

Twee keer is leuker dan één keer. 
Timo kwam te weten dat we twee keer zouden overnachten in Sunparks, en hij keurde het goed.

Da's zo warm als de binnenkant van een vulkaan.
Hij dekte me toe met twee fleece dekentjes, omdat ik ziek was.

De andere landen mogen ook niet meer meespelen!
In het hoofd van onze zoon zijn de Rode Duivels wereldkampioen.
Of hij kan niet goed tegen zijn verlies, en projecteert dat. Dat kan ook.

Een nieuwe splinterslee.
Ik veronderstel dat hij het net anders bedoelde.

Konijnvis.
Tonijn.

Rozebottenthee.
Een vriendinnetje van hem noemt dat prinsessenthee. Ik zie de link. 

Amélie, ik vind het niet lief dat je je boterhammen op de vloer gooit, maar ik vind het wel lief dat je 'broer' hebt proberen te zeggen.
Hij is plichtsbewust en in de wolken omdat zijn zus 'buh' zei. Hartjes. Toch?



vrijdag 12 augustus 2016

De Hoppejumpsuit (KCW August #2 bis)

Ok ok, gisteren had ik het al over dit kledingstuk. Hoe ik ertoe gekomen ben de Hoppe te hacken, lees je hier. Maar kijk, mijn model heb ik ondertussen thuis in bed gelegd, en ik vond de foto's de moeite waard om er nog een postje aan te wijden. Bij deze.
Ik kan geen favoriete foto kiezen. Jullie?





 

Patroon: Hoppejumpsuit van Straightgrain
Stof: Lily Balou - Tricot Mosaic Red van Mon Depot

donderdag 11 augustus 2016

Een Hoppejumpsuit. (KCW August #2)

Omdat de crèche nog een weekje gesloten is, mocht ik mijn kinderen bij oma droppen. Beide oma's wonen op minstens een uurtje rijden, dus wij doen steeds van logeren. Dat betekent kindjes missen, maar ook een zee aan tijd. Daardoor is iedereen wat uit zijn ritme, en stond naaien niet meteen op de planning. KCW-vriendelijk? Not at all. Maar kijk, het kan verkeren. Ons etentje dinsdag was heel gezellig, als in gezellig tot één uur, en de date gisteren met de echtgenoot werd daarom afgelast wegens te moe. Met beider instemming, als ik mij even mag verdedigen.
Dat hij dan geklust heeft tot 21.45, en ik genaaid tot 23 uur, dat doet er nu eventjes niet toe.

Ik nam een stofje uit de kast dat er -zoals steeds- al eventjes lag. Gekocht als Charlie voor de zoon, of een Billie met polosluiting, of weet je, misschien wel een zomertopje voor mezelf. Maar het werd iets voor de dochter. Een Hoppe. Ik had slechts een half metertje gekocht, maar doordat de tricot in beide richtingen rekt, kwam ik net toe voor een jumpsuit in maat 1,5 jaar. Zakken vind ik voor een dreumes volledig overbodig, en achteraf gezien kwam mij dat qua stofhoeveelheid ook heel erg goed uit.

Ik had ergens gelezen dat het een patroontje is dat heel snel genaaid wordt. Ik herinner mij een halve voetbalmatch, dus dat moest wel te doen zijn om op een avond af te krijgen. 
Maar kijk, ik ben dus trager. Of de tester in kwestie was niet moe, dat kan ook. Stof kiezen, zien hoe je het patroon het beste legt om alles eruit te krijgen, knippen, en ik ben al meer dan een uur verder. 

Ik had alle stukken voor mij liggen toen een hersenkronkel mij er attent op maakte dat ik misschien wel fout geknipt had. Misschien wel of misschien niet, ik was een beetje moe. In ieder geval had de hersenkronkel me overtuigd dat het achterpand enkel lager is dan het voorpand bij de halterversie. Ik controleerde niet. Ik was een beetje moe.
Ik knipte dus een extra bovenstukje, besloot van die zijde het voorpand te maken en er nog iets leuks mee te doen. Enter een frulleke. Ik zette alles aaneen zodat ik opnieuw een volledig voorpand had, en mij aan de handleiding kon zetten.
Toen merkte ik dat het achterpand toch lager is (ah ja), en van mijn oorspronkelijke voorpand werd een stukje afgeknipt. Ik wil maar zeggen, ik was een beetje moe.

Er staat expliciet vermeld dat  de Hoppe niet ontwikkeld is voor pamperpoepjes, dus verlaagde ik het kruis met een goeie cm, opdat het tussen de beentjes niet zou trekken. Ik hield de eerder deze week gemaakte Lila in het achterhoofd, en zorgde ervoor dat het kind makkelijk te verversen is door drukknoppen te voorzien in de binnenbeennaad. Mijn Leven met 4 helden paste deze truc ook al toe en schreef hier een korte handleiding hoe je het patroon aanpast.

Mocht je je afvragen of het een makkelijk patroon is, het antwoord is ja. Zelfs als je een beetje moe bent. En een jumpsuit kan ingenieus in elkaar zitten, zo is nu ook bewezen. Ze hebben dat goed gedaan, An van Straightgrain en Fabienne van Honderdachtentwintig.

Morgen ga ik de kinderen ophalen. Ik vraag me nu al af of ik de dochter ga willen opeten, eens ze haar jumpsuit aan heeft.



Stof: Lily Balou van Mon Depot
Patroon: Hoppe jumpsuit van Straightgrain

dinsdag 9 augustus 2016

Een Lilajumpsuit. (KCW August #1)

Hij is er weer: de Kids Clothes Week.
Het concept? Een week lang naai je elke dag een uurtje om de garderobe van je kinderen aan te vullen.
Simpel? Bwa neet. Donderdag hoop ik nog een terrasje mee te pikken, morgen heb ik een date met de echtgenoot, en deze avond komen er vrienden over de vloer.
Basically had ik dus gisteren om te naaien. En dat heb ik gedaan. Mijn neef is in de lente voor de tweede maal papa geworden, en dat klein prutske had nog geen naaisel gekregen van me.
En wat naait Jozefien als babygeschenkje? Allemaal in koor: een Liladress!

Op het geboortekaartje staat een wei/bostafereeltje met diertjes, en de tekenstijl is zo schattig dat het bijna aaibaar wordt. Daar had ik nog wel een goed bijpassend stofje voor! Ooit gekocht bij Liesellove, en nu klaar om verknipt te worden.
Voor meisjes maak ik graag de basisversie met stolpplooi, maar hier leek me de jumpsuit het beste passen bij de 'babystoere' print. Omdat details nu eenmaal het verschil maken, speelde ik met de kleur van de drukknopen. In kleur afwisselend op alle mogelijke manieren: naast elkaar, maar ook aan binnen- en buitenkant. Op de fronsmouwtjes ben ik verliefd.  En het strikje dat rond de zak genaaid zit, vind ik ook geweldig schattig. Het maakt het geheel terug heel meisjesachtig.

Dus nu, de foto's.
En daarbij vraag ik mij af: hoe doen doorwinterde KCW'ers dat? Om 22.40 werkte ik het pakje af. Ik kon een foto met veel ruis instagrammen.
Deze morgen in de vroegte heb ik het grootste raam in huis uitgezocht en snel wat foto's genomen.
Van een model is er sowieso geen sprake, dus dat maakt het wat makkelijker. Maar  toch. De middagpauze dient vandaag niet om te eten, maar om een blogpost online te gooien.
En ik doe dit waarschijnlijk maar één keer deze week.
Mensen die iedere dag een blogpost online zetten, zonder weerbarstig kind, met heldere foto's. Werken die niet? Of spelen die gewoon vals?